Dodano: 14 sierpnia 2008
Spotykana od sierpnia do października. Lubi stanowiska na glebach piaszczystych, ale trawiasto i krzewiasto zarośnięte. Chętnie wyrasta na łąkach i polanach. Wyrasta pojedynczo lub w grupie kilku owocników. Należy do rzadko występujących gatunków.
Do rodzaju Macrolepiota sp. należy 6 gatunków. Są to:
- Macrolepiota excoriata
- Macrolepiota fuligineosquarrosa
- Macrolepiota fuliginosa
- Macrolepiota gracilenta
- Macrolepiota konradii
- Macrolepiota mastoidea
Występuje pod nazwami: Agaricus excoriatus Schaeff.; Lepiota excoriata (Schaeff.) P. Kumm.; Lepiota heimii (Locq. ex Bon) Contu; Lepiota heimii Locq.; Lepiota procera var. excoriata (Schaeff.) Gray; Lepiotophyllum excoriatum (Schaeff.) Locq.; Leucoagaricus excoriatus (Schaeff.) Singer; Leucocoprinus excoriatus (Schaeff.) Pat.; Leucocoprinus heimii Locq.; Macrolepiota heimii (Locq.) Bon
Czubajka białotrzonowa, Macrolepiota excoriata (Schaeff.) M.M. Moser 1978 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz osiąga średnicę od 50 do 120 mm. Przybiera barwę białą do białawej i bladoochrowobrązowawej. Skórka w młodym owocniku gładka. Z wiekiem odrywa się od brzegu i pęka, stając się w tej części włókienkowata. Garbek znikomy. Blaszki cienkie i bardzo gęsto ustawione. W kształcie brzuchate i przy trzonie wolne. W kolorze początkowo białe, poprzez kremowe do białoszarawych. Na blaszkach mogą występować brązowaworóżowe plamki i przebarwienia. Trzon w kształcie cylindryczny. Osiąga długość od 50 do 120 mm i grubość od 10 do 15 mm i w stosunku do kapelusza dość krótki. Nieznacznie zgrubiały przy podstawie, a bulwka najczęściej odcinająca się. W barwie biały, a po potarciu w bladym odcieniu drewna. Na powierzchni gładki i nagi. Zawsze bez zygzakowatego wzorku. W dojrzałym owocniku, wewnątrz z kanalikiem. Perścień ruchomy i wąski, cienki i zwisający. Miąższ w kapeluszu dość obfity i miękki. W kolorze biały. W trzonie włókienkowaty i kremowoszarawy w kolorze. Zapach i smak nieokreślony, ale łagodny. Zarodniki w wysypie białe. Gładkie. Wielkości od 12 do 14 x od 8 do9 µm. W kształcie elipsoidalne. W kolorze bezbarwne. |
| uwagi | Jadalne tylko kapelusze, gdyż trzony są łykowate i twarde. Gatunki podobne to: grzyby z rodzaju Leucoagaricus , a szczególnie czubówka biała. Charakteryzuje je nieprzyjemny zapach i różowawe w kolorze blaszki. Inne nazwy to: czubajka bezskórkowa, czubajka otarta, czubajka wyłuszczona, sowa. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
