Dodano: 0 0000
Grzyb pospolity. Spotykany od sierpnia do listopada. Rośnie w lasach, zaroślach, parkach i ogrodach. Gromadnie, tworzy duże kępy zwykle na pniach i drzewach.
Do rodzaju Armillaria sp. należy 18 gatunków. Są to:
- Armillaria borealis
- Armillaria calvescens
- Armillaria cepistipes
- Armillaria ectypa
- Armillaria fuscipes
- Armillaria gallica
- Armillaria gemina
- Armillaria heimii
- Armillaria hinnulea
- Armillaria laricina
- Armillaria limonea
- Armillaria luteobubalina
- Armillaria mellea
- Armillaria novae-zelandiae
- Armillaria obscura
- Armillaria ostoyae
- Armillaria sinapina
- Armillaria tabescens
Występuje również pod nazwami: Agaricus melleus Vahl; Agaricus sulphureus Weinm.; Armillaria mellea var. glabra Gillet; Armillaria mellea var. maxima Barla; Armillaria mellea var. minor Barla; Armillaria mellea var. sulphurea (Weinm.) Fr.; Armillariella mellea (Vahl) P. Karst.; Clitocybe mellea (Vahl) Ricken; Lepiota mellea (Vahl) J.E. Lange
Opieńka miodowa, Armillaria mellea (Vahl) P. Kumm. 1871 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz średnicy od 30 do 100 mm. Początkowo miodowożółty, miodowobrązowy do oliwkowożółtego, oliwkowobrązowego i ciemnoczerwonawobrązowego. Młody półkulisty, wypukły, a później spłaszczony. Pokryty drobnymi, czerwonobrązowymi, brązowymi lub czarniawymi łuseczkami. Łuseczki są najciemniejsze i najbardziej skupione w centrum. U starych okazów zanikające. Brzeg nieco podwinięty i słabo prążkowany. Blaszki szerokość od 4 do 8 mm. Różnej długości. Cienkie i dość gęste. Początkowo białawe, później beżoworóżowawe, żółtawe, z brązowawymi plamami. Zbiegające ząbkiem w trzon. Trzon wysokość od 50 do 150 mm. Grubości od 4 do 20 mm. W kolorze żółtawy, miodowobrązowy, czerwonobrązowy lub czarnobrązowy. U szczytu bledszy. Wysmukły, cylindryczny i lekko wygięty. W podstawie rozszerzony. Na powierzchni szorstki i ciemniejszy. Pokryty sznurami grzybni w kolorze brunatnym. Pierścień wyraźny, skórkowaty i lekko wzniesiony. W barwie białawożółtawej. Miąższ białawy do blado cielistego. Nie zmieniający barwy po uciśnięciu lub na przekrojeniu. U młodych owocników miękki i mięsisty. W starych twardy i łykowaty (zwłaszcza w trzonie). Smak początkowo łagodny, pozostawiający jednak cierpki, lekko mydlany posmak. Zapach słabo grzybowy, ale specyficzny. Zarodniki w wysypie barwy białej albo jasnokremowej. W kształcie elipsoidalne. Powierzchniowo gładkie. Hialinowe, z kropelkami wewnątrz. Wielkości od 6,5 do 0 x od 4 do 6,5 µm. |
| uwagi | Jadalna, jak inne gatunki Armillaria - opieniek. Do spożycia zaleca się pozyskiwać tylko młode kapelusze. W stanie surowym lub niedogotowanym może być szkodliwa. Kapelusze należy najpierw obgotować, a wodę odlać!. Gotować dłużej niż inne grzyby. Nie przez wszystkich dobrze znoszona po zjedzeniu. Szczególnie smaczne są marynowane kapelusze. Gatunek podobny to: opieńka żółtawa - Armillaria gallica Marxm. & Romagn; o słabo rozwinietym pierścieniu i żółtawej barwie na całej powierzchni trzonu oraz opieńka północna - Armillaria borealis Marxm. & Korhonen. Może być mylona z innymi gatunkami podobnie rosnącymi. Ciekawostką jest, że opieńka ma swłaściwość świecenia w nocy zielonkawym światłem. Zapewne powodem jest duża zawartość w niej fosforu. Inne nazwy to: podpieńka, podpieniek. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
