Dodano: 9 maja 2007
Grzyb naziemny. Spotykany w lasach iglastych, liściastych, mieszanych i na wrzosowiskach, od lipca do listopada. Lubi gleby piaszczyste, ale występuje również na glebach kwaśnych i terenach bagiennych. Tworzą mikoryzę z różnymi drzewami.
Do rodzaju Scleroderma sp. należą 22 gatunki. Są to:
- Scleroderma albidum
- Scleroderma areolatum
- Scleroderma bovista
- Scleroderma cepa
- Scleroderma chevalieri
- Scleroderma citrinum
- Scleroderma columnare
- Scleroderma dictyosporum
- Scleroderma echinatum
- Scleroderma flavidum
- Scleroderma floridanum
- Scleroderma hypogaeum
- Scleroderma laeve
- Scleroderma leptopodium
- Scleroderma meridionale
- Scleroderma michiganense
- Scleroderma polyrhizum
- Scleroderma reae
- Scleroderma sinnamariense
- Scleroderma stellatum
- Scleroderma uruguayense
- Scleroderma verrucosum
Występuje również pod nazwami: Lycoperdon aurantium; Scleroderma aurantiacum; Scleroderma aurantium; Scleroderma vulgare Hornem.
Tęgoskór cytrynowy, Scleroderma citrinum Pers. 1801 | systematyka |
|
|
|---|---|---|
| budowa | Owocnik w kształcie kulisy, bulwiasty i lekko spłaszczony Na przekroju owalny, eliptyczny lub nerkowaty. Wielkości od 30 do 100 mm średnicy. Powierzchnia (perydium) skórzasto-łykowata. W barwie żółtawa, ochrowożółtawa, ochrowa do żółtawobrunatnej, z odcieniami pomarańczowymi i brązowymi. U dojrzałych owocników od połowy do szczytu spękana, łuskowata lub brodawkowata. Łyski duże, odstające. Ku dołowi gładka, pofałdowana, zwężająca się. Z korzeniastym sznurem grzybni. Grubość perydium od 1,5 do 4 mm. Gleba w bardzo młodych owocników w kolorze białawym, z wiekiem przechodząca w zabarwienie szaroczarne, a po dojrzeniu zarodników w oliwkowobrązowawe lub szarawozielonkawe. Kiedy jest w kolorze szarawoczarnym jest marmurkowata od żyłkowatych, płonnych strzępek. Przypomina wtedy masę makową. Później staje się sproszkowana i pylista. Dojrzałe zarodniki uwalniają się przez otwór powstały w górnej części owocnika. Zapach silny, aromatyczny. Starszy owocnik przypomina czasem zapach karbidu. Smak czosnkowy. Zarodniki w wysypie barwy oliwkowobrązowej. W kształcie kuliste. Powierzchniowo kolczaste i siateczkowo ornamentowane. Kolor brązowy. Wielkość od 7 do 15 µm. | |
| uwagi | Niejadalny i lekko trujący. Kiedyś często uważany za trufle. Dawniej plastrowany, suszony i dodawany do potraw, jako przyprawa "korzenna".
Na owocnikach tęgoskóra pospolitego rozwija się czasem podgrzybek pasożytniczy - Pseudoboletus parasiticus (Bull.) Šutara, który jest w Polsce pod ochroną ścisłą.
Wszystkie gatunki z rodzaju Scleroderma sp. są niejadalne i lekko trujące.
Gatunki podobne to: tęgoskór brodawkowany - Scleroderma verrucosum (Bull.) Pers.; tęgoskór wielkozarodnikowy - Scleroderma areolatum Ehrenb.
Inne nazwy to: bycze jaja, dzikie kartofle, fałszywa truchla, fałszywa trufla, trufla polska, kurzawka, purchawka kartoflana, tęgoskór cuchnący, tęgoskór pospolity, tęgoskór żółtawy.
Według "Grzyby. Leksykon przyrodniczy" H. i R. Grunert "citrinum" , oznacza, "cytrynowożółty".
|
|
| piśmiennictwo |
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej.Komentarze
Brak komentarzy.
