Dodano: 25 lutego 2007
Spotykana w okresie od sierpnia do grudnia, u podnóża pni i pniaków, a także na zagrzebanych, spróchniałych kawałkach drewna drzew liściastych. Rzadsza w lasach iglastych. Rośnie gromadnie, ale nie w kępkach.
Do rodzaju Mycena należy 135 gatunków. Są to:
- Mycena abramsii
- Mycena acicula
- Mycena aciculata
- Mycena adscendens
- Mycena aetites
- Mycena alba
- Mycena albidolilacea
- Mycena albidula
- Mycena alcalina
- Mycena alexandri
- Mycena alphitophora
- Mycena amicta
- Mycena arcangeliana
- Mycena arcifolia
- Mycena atrocyanea
- Mycena atroincrustata
- Mycena aurantiomarginata
- Mycena austera
- Mycena austroavenacea
- Mycena austromaculata
- Mycena avenacea
- Mycena belliae
- Mycena bulbosa
- Mycena capillaripes
- Mycena capillaris
- Mycena carmeliana
- Mycena chlorantha
- Mycena cinerella
- Mycena citricolor
- Mycena citrinomarginata
- Mycena clavata
- Mycena clavicularis
- Mycena clavularis
- Mycena codoniceps
- Mycena conicola
- Mycena corticola
- Mycena corynephora
- Mycena crocata
- Mycena culmigena
- Mycena cyanorrhiza
- Mycena cystidiosa
- Mycena dasypus
- Mycena detrusa
- Mycena diosma
- Mycena epipterygia
- Mycena epipterygioides
- Mycena erubescens
- Mycena fagetorum
- Mycena filopes
- Mycena flavescens
- Mycena flavoalba
- Mycena flos-nivium
- Mycena galericulata
- Mycena globuliformis
- Mycena haematopus
- Mycena helminthobasis
- Mycena hiemalis
- Mycena hygrophora
- Mycena inclinata
- Mycena interrupta
- Mycena intertexta
- Mycena kuehneriana
- Mycena kurramulla
- Mycena latifolia
- Mycena leaiana
- Mycena leptocephala
- Mycena lineata
- Mycena lividorubra
- Mycena longiseta
- Mycena luteopallens
- Mycena maculata
- Mycena mamaku
- Mycena mariae
- Mycena megaspora
- Mycena meliigena
- Mycena metata
- Mycena manirubra
- Mycena minutula
- Mycena mirata
- Mycena miriamae
- Mycena morris-jonesii
- Mycena mucor
- Mycena munyozii
- Mycena ochracea
- Mycena olida
- Mycena olivaceomarginata
- Mycena oratiensis
- Mycena overholtsii
- Mycena papillata
- Mycena parabolica
- Mycena parca
- Mycena parsonsii
- Mycena pearsoniana
- Mycena pelianthina
- Mycena phyllogena
- Mycena pinetorum
- Mycena pinicola
- Mycena podocarpi
- Mycena polyadelpha
- Mycena polygramma
- Mycena primulina
- Mycena pseudocorticola
- Mycena pterigena
- Mycena pura
- Mycena purpureofusca
- Mycena renati
- Mycena rhenana
- Mycena rosea
- Mycena rosella
- Mycena rubroglobulosa
- Mycena rubromarginata
- Mycena sanguinolenta
- Mycena septentrionalis
- Mycena seynesii
- Mycena silvae-nigrae
- Mycena simia
- Mycena smithiana
- Mycena speirea
- Mycena stipata
- Mycena strobilicola
- Mycena stylobates
- Mycena subdebilis
- Mycena subfragillima
- Mycena tintinnabulum
- Mycena truncosalicicola
- Mycena ura
- Mycena urania
- Mycena venustula
- Mycena vinacea
- Mycena vinaceipora
- Mycena viridimarginata
- Mycena viscidocruenta
- Mycena vitilis
- Mycena vitrea
- Mycena vulgaris
- Mycena xantholeuca
- Mycena zephirus
Występuje również pod nazwami: Agaricus polygrammus Bull.; Mycena polygramma f. candida J.E. Lange; Mycena polygramma f. pumila J.E. Lange
Grzybówka bruzdowanotrzonowa, Mycena polygramma (Bull.) Gray 1821 | systematyka |
|
|
|---|---|---|
| budowa | Kapelusz średnicy od 20 do 40 mm. W kształcie stożkowaty, dzwonowaty i wtedy ma wysokość od 15 do 25 mm. Później rozpostarty do wywiniętego, z centralnym garbkiem. Nie jest hygrofaniczny. W kolorze popielatoszarawy, lub szary z odcieniami brązowawymi. Podczas suchej pogody srebrzystoszary, oszroniony. Na powierzchni gładki, nieznacznie matowy. Brzeg równy, odgięty, niekiedy falisty i ząbkowany. W kolorze jaśniejszy od reszty barwy kapelusza, szarobeżowy do srebrzystoszarawego. Do połowy promienia z prześwitującym żłobkowaniem i dość często promieniście pomarszczony. Blaszki gęste, szerokie, zatokowato wycięte i wąsko przyczepione. W kolorze bladoszare, a u starszych okazów z różowawym odcieniem i drobnymi, różowobrązowymi plamkami. Trzon długości od od 50 do 150 mm i grubości od 2 do 5 mm. Masywny, chrząstkowaty, sztywny i prosty. Na powierzchni wyraźnie podłużnie prążkowany. Niekiedy rowkowanie może być spiralne. Wewnątrz rurkowaty. Lśniący, w barwie srebrzystopopielatej, a u podstawy pokryty gęstymi, beżowymi włoskami, tworzącymi nibykorzeń. Mocno i głęboko tkwiący w podłożu. Miąższ chrząstkowaty, wodnisty i dość elastyczny. Bez określonego zapachu. W smaku łagodny i może być lekko cierpki. Zarodniki w wysypie barwy białej. W kształcie szeroko-owalne z dziobkiem. Powierzchniowo gładkie. Hialinowe i amyloidalne. W IKI barwią się na niebiesko. Wielkości od 7,5 do 10 x od 5 do 7 µm. | |
| uwagi | Niejadalna.
Łatwo rozpoznawalna po rowkowatym trzonie, który występuje tylko w tym jednym gatunku grzybówek.
Gatunek podobny to: grzybówka hełmiasta - Mycena galericulata (Scop.) Gray; większa, z dominacją koloru brązowego w odcieniach, o gładkim trzonie i białych blaszkach.
Inne nazwy to: grzybokarlik bruzdowany, grzybówka bruzdkowana.
|
|
| piśmiennictwo |
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej.Komentarze
Brak komentarzy.
