Dodano: 4 maja 2006
Często spotykany. Szczególnie upodobał sobie martwe i żywe buki oraz topole, na których występuje masowo. Tworzy niekiedy duże skupienia owocników, a ich zbiór z takiego stanowiska może sięgać nawet kilkunastu kilogramów. Owocniki pojawiają się późną jesienią i przy sprzyjających warunkach pogodowych mogą przetrwać zimę. Niekiedy pojawia się wczesną wiosną w swojej wiosennej odmianie.
Do rodzaju Pleurotus sp. należą 22 gatunki. Są to:
- Pleurotus australis
- Pleurotus calyptratus
- Pleurotus citrinopileatus
- Pleurotus columbinus
- Pleurotus cornucopiae
- Pleurotus djamor
- Pleurotus dryinus
- Pleurotus ëous
- Pleurotus eryngii
- Pleurotus euosmus
- Pleurotus flabellatus
- Pleurotus floridanus
- Pleurotus incarnatus
- Pleurotus lampas
- Pleurotus ostreatoroseus
- Pleurotus ostreatus
- Pleurotus pulmonarius
- Pleurotus rattenburyi
- Pleurotus sajor-caju
- Pleurotus sapidus
- Pleurotus smithii
- Pleurotus subareolatus
Występuje również pod nazwami: Panellus opuntiae (Durieu & Lév.) Z.S. Bi; Pleurotus opuntiae (Durieu & Lév.) Sacc.; Agaricus ostreatus Jacq.; Pleurotus salignus (Schrad.) P. Kumm.; Pleurotus revolutus (J. Kickx f.) Gillet; Pleurotus ostreatus f. salignus (Pers.) Pilát; Pleurotus ostreatus subsp. opuntiae (Lév.) A. Ortega & Vizoso; Agaricus opuntiae Durieu & Lév.; Pleurotus pulmonarius; Agaricus salignus Pers.; Dendrosarcus ostreatus (Jacq.) Kuntze; Crepidopus ostreatus (Jacq.) Gray; Agaricus revolutus J. Kickx f.
Boczniak ostrygowaty, Pleurotus ostreatus (Jacq.) Quél. 1871 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz średnicy od 50 mm, a nawet do 300 mm. Najczęściej jednak do 150 mm. W kształcie językowaty, muszlowaty lub łopatowaty. Bardzo zmienny w kolorze. Przyjmuje barwy od białawej, kremowawej, popielatej, szarawozielonkawej, szarobrązowawej przez szarawofioletowawą, brązowawofioletowatą aż po czerniawą. Na starość blednie. Powierzchnia gładka i nie kleista. Brzeg ostry, u młodych owocników podwinięty, a u dojrzałych zafalowany. Nie ma śladów osłony. Blaszki różnej długości, szerokie, mogą być rzadkie, jak i gęsto ustawione. Barwy białej, o odcieniu kremowym, z wiekiem żółknące. Mogą tez być w kolorze jasno lilowym. Zbiegające daleko na trzon. Trzon ekscentryczny lub bocznie umiejscowiony. Długości do 30 mm i grubości od 10 do 15 mm. Może również być szczątkowy. Koloru białawego, niekiedy też brązowawego. Podstawa zwężająca się, zazwyczaj pilśniowato owłosiona strzępkami grzybni. Trzony sąsiadujących ze sobą owocników, najczęściej są zrośnięte ze sobą, a owocniki wyrastające z podłoża, dachówkowato ułożone. Mocno umocowany w substracie. Miąższ barwy białej. Elastyczny i mięsisty. Niezmienny. Smaku i zapach łagodny, przyjemny, ale nieokreślony. W starych owocnikach wyczuwalny zapach stęchlizny. Zarodniki w wysypie barwy jasno lila. W kształcie cylindryczne. Powierzchniowo gładkie. Hialinowe. Wielkość od 7,5 do 11 x od 3 do 4 µm. |
| uwagi | Jadalny i smaczny. Chętnie zbierany.
Gatunki podobne to: łycznik późny -Panellus serotinus (Schrad.) Kühner; najczęściej mylony i choć nie jest trujący, to jest niejadalny z uwagi na swój gorzki smak.
Podobny jest również boczniak białożółty - Pleurotus dryinus (Pers.) P. Kumm., spotykany na drewnie drzew liściastych, szczególnie na dębie i topoli; oraz rzadko spotykany boczniak topolowy - Pleurotus calyptratus (Lindblad) Sacc. ; spotykany od wiosny na topoli białej i osice. Inne nazwy to: bedłka ostrogowata, bocznotrzoniec ostrygokształtny, przyuszek ostrygowaty. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
