Dodano: 20 marca 2006
Nie częsta. Spotykana od drugiej połowy lata do późnej jesieni. Występuje gromadnie i w wiązkach, najczęściej na próchniejących pniach, kłodach, gałęziach i zagrzebanym w ziemi drewnie, z sosny i świerka.
Do rodzaju Mycena należy 135 gatunków. Są to:
- Mycena abramsii
- Mycena acicula
- Mycena aciculata
- Mycena adscendens
- Mycena aetites
- Mycena alba
- Mycena albidolilacea
- Mycena albidula
- Mycena alcalina
- Mycena alexandri
- Mycena alphitophora
- Mycena amicta
- Mycena arcangeliana
- Mycena arcifolia
- Mycena atrocyanea
- Mycena atroincrustata
- Mycena aurantiomarginata
- Mycena austera
- Mycena austroavenacea
- Mycena austromaculata
- Mycena avenacea
- Mycena belliae
- Mycena bulbosa
- Mycena capillaripes
- Mycena capillaris
- Mycena carmeliana
- Mycena chlorantha
- Mycena cinerella
- Mycena citricolor
- Mycena citrinomarginata
- Mycena clavata
- Mycena clavicularis
- Mycena clavularis
- Mycena codoniceps
- Mycena conicola
- Mycena corticola
- Mycena corynephora
- Mycena crocata
- Mycena culmigena
- Mycena cyanorrhiza
- Mycena cystidiosa
- Mycena dasypus
- Mycena detrusa
- Mycena diosma
- Mycena epipterygia
- Mycena epipterygioides
- Mycena erubescens
- Mycena fagetorum
- Mycena filopes
- Mycena flavescens
- Mycena flavoalba
- Mycena flos-nivium
- Mycena galericulata
- Mycena globuliformis
- Mycena haematopus
- Mycena helminthobasis
- Mycena hiemalis
- Mycena hygrophora
- Mycena inclinata
- Mycena interrupta
- Mycena intertexta
- Mycena kuehneriana
- Mycena kurramulla
- Mycena latifolia
- Mycena leaiana
- Mycena leptocephala
- Mycena lineata
- Mycena lividorubra
- Mycena longiseta
- Mycena luteopallens
- Mycena maculata
- Mycena mamaku
- Mycena mariae
- Mycena megaspora
- Mycena meliigena
- Mycena metata
- Mycena manirubra
- Mycena minutula
- Mycena mirata
- Mycena miriamae
- Mycena morris-jonesii
- Mycena mucor
- Mycena munyozii
- Mycena ochracea
- Mycena olida
- Mycena olivaceomarginata
- Mycena oratiensis
- Mycena overholtsii
- Mycena papillata
- Mycena parabolica
- Mycena parca
- Mycena parsonsii
- Mycena pearsoniana
- Mycena pelianthina
- Mycena phyllogena
- Mycena pinetorum
- Mycena pinicola
- Mycena podocarpi
- Mycena polyadelpha
- Mycena polygramma
- Mycena primulina
- Mycena pseudocorticola
- Mycena pterigena
- Mycena pura
- Mycena purpureofusca
- Mycena renati
- Mycena rhenana
- Mycena rosea
- Mycena rosella
- Mycena rubroglobulosa
- Mycena rubromarginata
- Mycena sanguinolenta
- Mycena septentrionalis
- Mycena seynesii
- Mycena silvae-nigrae
- Mycena simia
- Mycena smithiana
- Mycena speirea
- Mycena stipata
- Mycena strobilicola
- Mycena stylobates
- Mycena subdebilis
- Mycena subfragillima
- Mycena tintinnabulum
- Mycena truncosalicicola
- Mycena ura
- Mycena urania
- Mycena venustula
- Mycena vinacea
- Mycena vinaceipora
- Mycena viridimarginata
- Mycena viscidocruenta
- Mycena vitilis
- Mycena vitrea
- Mycena vulgaris
- Mycena xantholeuca
- Mycena zephirus
Występuje też pod nazwą: Mycena alcalina
Grzybówka alkaliczna, Mycena stipata Maas Geest. & Schwöbel 1987 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz średnicy od 10 do 30 mm. Wysoki od 7 do 20 mm. W kształcie dzwonowaty, stożkowaty, z wyraźnym garbkiem. Z wiekiem średnio wypukły do płaskiego. W barwie mysio szarej, ciemno popielatej, z tonacją oliwkową lub brązową. Młode owocniki znacznie ciemniejsze od starszych. Garbek ciemniejszy, o bardziej brązowym kolorze. Powierzchnia początkowo matowa, z wiekiem staje się gładka i błyszcząca. Brzeg równy, prosty, u młodych okazów, niekiedy lekko podgięty. Prążkowanie płytkie ale wyraźne dochodzące, aż do garbka. Blaszki długości od 20 do 30 sztuk, dochodzące do trzonu. Dość gęsto ustawione i elastyczne. W kolorze blado szare i różnymi odcieniami szarego, w tle. Ostrze białawe. Przy trzonie zatokowato wycięte. Trzon w barwach kapelusza, z odcieniem u szczytu.. Długości od 30 do 90 mm. Grubości od 2 do 3 mm. Kształt cylindryczny, na całej długości. Podstawa pokryta szarobiałym, rzadkimi włoskami grzybni, ustawionymi prostopadle do trzonu. Wewnątrz rurkowaty, w dotyku elastyczny. Na powierzchni początkowo matowy, a z wiekiem staje się gładki. Miąższ bardzo cienki, wodnisty i dość elastyczny. W kolorze szary. Przełamany trzon nie wydziela mleczka. Niezmienny. Zapach chemiczny, chloru, salmiaku, bądź amoniaku. Smak łagodny, delikatnie rzodkwiowy. Zarodniki w wysypie barwy białej lub lekko kremowej. W kształcie elipsoidalne do cylindryczno-elipsoidalnych, niekiedy z odgiętym dziobkiem. Z widocznymi kropelkami tłuszczu. Powierzchniowo gładkie. Hialinowe. Amyloidalne. Wielkość od 8 do 10 x od 4,5 do 6 µm. Cystydy w kształcie wrzecionowate, o wydłużonym wierzchołku. Podstawki zazwyczaj cztero zarodnikowe. |
| uwagi | Niejadalna i nie stwierdzono by była trująca. Nieprzyjemny zapach dyskwalifikuje ją, jako nadającą się do konsumpcji. Inne nazwy to: grzybówka potażowa. Gatunek podobny to: grzybówka mleczajowa - Mycena galopus var. galopus (Pers.) Quél.; występująca w odmianach jako: Mycena galopus var. nigra Rea – odmiana czarna oraz Mycena galopus var. candida J.E. Lange – odmiana biała, o synonimie Mycena galopus var. alba Rea.; która wydziela białe mleczko po uszkodzeniu trzonu, nie występuje gromadnie, jest jaśniejsza ale optycznie można uznać, że jest podobna. W niektórych opracowaniach został wyodrębniony też gatunek o nazwie: Mycena silvae-nigrae M. Geest. & Schwoebel. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
