Dodano: 12 lutego 2007
Sporadycznie spotykana w lasach liściastych, iglastych i mieszanych od czerwca do października. Wyrasta najczęściej w grupach, po kilka owocników. Spotykane są również pojedyncze owocniki. Nie ma wymagań glebowych.
Występuje również pod nazwami: Agaricus sulphureus Bull.; Tricholoma sulphureum (Bull.) P. Kumm.; Gymnopus sulphureus (Bull.) Gray
Do rodzaju Tricholoma należy 58 gatunków. Są to:
- Tricholoma acerbum
- Tricholoma aestuans
- Tricholoma albobrunneum
- Tricholoma album
- Tricholoma apium
- Tricholoma argyraceum
- Tricholoma arvernense
- Tricholoma aurantium
- Tricholoma batschii
- Tricholoma bresadolanum
- Tricholoma bubalinum
- Tricholoma bufonium
- Tricholoma caligatum
- Tricholoma cartilagineum
- Tricholoma cingulatum
- Tricholoma colossus
- Tricholoma columbetta
- Tricholoma elegans
- Tricholoma focale
- Tricholoma fracticum
- Tricholoma fulvum
- Tricholoma gausapatum
- Tricholoma goliath
- Tricholoma imbricatum
- Tricholoma inamoenum
- Tricholoma intermedium
- Tricholoma lascivum
- Tricholoma luridum
- Tricholoma magnivelare
- Tricholoma matsutake
- Tricholoma muricatum
- Tricholoma myomyces
- Tricholoma nauseosum
- Tricholoma orirubens
- Tricholoma persicinum
- Tricholoma pessundatum
- Tricholoma populinum
- Tricholoma portentosum
- Tricholoma psammopus
- Tricholoma pseudonictitans
- Tricholoma robustum
- Tricholoma scalpturatum
- Tricholoma sciodes
- Tricholoma sejunctum
- Tricholoma stans
- Tricholoma stiparophyllum
- Tricholoma sudum
- Tricholoma sulphurescens
- Tricholoma testaceum
- Tricholoma tigrinum
- Tricholoma triste
- Tricholoma unifactum
- Tricholoma ustale
- Tricholoma ustaloides
- Tricholoma vaccinum
- Tricholoma vinaceogriseum
- Tricholoma virgatum
- Tricholoma viridifucatum
- Tricholoma viridilutescens
- Tricholoma viridiolivaceum
Gąska siarkowa, Tricholoma sulphureum var. sulphureum (Bull.) P. Kumm. 1871 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz osiąga średnicę od 30 do 80 mm. W kształcie jest półkulisty za młodu i płaski oraz rozpostarty wraz z dojrzewaniem. W centrum z niskim garbkiem. Powierzchnię ma gładką i suchą, z bardzo drobnymi kosmkami, sprawiającymi wrażenie jedwabistości. W kolorze jest żółtawozielonkawy, żółtawooliwkowy, ochrowy, niekiedy z odcieniami brązowawopomarańczowymi i fioletowawopurpurowymi na szczycie. Brzeg początkowo podwinięty, później jest ostro zakończony i nieco falisty. Blaszki są szeroko ustawione, grube, wykrojone ząbkiem i lekko zbiegające na trzon. Szerokie od 4 do 6 mm. Ostrze mają równe. Są w kolorze siarkowożółtym, a na starość brudnosiarkowe. Trzon w kształcie cylindryczny i najczęściej powyginany i czasem skręcony. Osiąga wysokość od 30 do 100 mm i grubość od 0,5 do 10 mm. W kolorze, tak samo siarkowożółty lub żółtawozielonkawy. Czasem jednak w odcieniu jaśniejszy, a na powierzchni usiany drobnymi, ciemniejszymi kosmkami. Na szczycie i przy podstawie nieco szerszy, zasnuty resztkami białej grzybni. Wewnątrz pełny, na przekroju marmurkowaty. Kruchy. Miąższ w kapeluszu cienki. Grubszy, włóknisty w centrum i obfity w trzonie. W kolorze siarkowożółty. Niezmienny w wyniku uciskania i na przecięciu. W smaku łagodny, ale nieprzyjemny. Zapach ma intensywnie ostry, nieprzyjemny i duszący. Przypomina karbol. Zarodniki w wysypie barwy białej. W kształcie cytrynkowate lub jajowate. Na powierzchni gładkie. Hialinowe. Wielkości od 9 do 12 x od 5 do 7 µm. |
| uwagi | Niejadalna, a nawet lekko trująca. Zawiera substancje zwane „hemolizyny”, które rozpuszczają krew. Tworzy mikoryzę z dębami i bukami. Podobnym gatunkiem jest: gąska zielonka - Tricholoma equestre (L.) P. Kumm ; z którą najczęściej jest mylona. Podobna jest również, rzadko spotykana gąska zielonożółta - Tricholoma sejunctum (Sowerby) Quél; o białych blaszkach, zielonkawożółtawym kolorze kapelusza i z włókienkami w kolorze brązowawym na nim. Inne nazwy to: bedłka siarkowa. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
