Dodano: 19 marca 2005
Gatunek pospolity i wieloletni. Owocniki wyrastają na pniach starych, żywych dębów, pojedynczo lub gromadnie.
Do rodzaju Phellinus sp. należy 126 gatunków. Są to:
- Phellinus acontextus
- Phellinus adamantinus
- Phellinus adhaerens
- Phellinus allardii
- Phellinus andinus
- Phellinus apiahynus
- Phellinus appositus
- Phellinus aureobrunneus
- Phellinus baccharidis
- Phellinus badius
- Phellinus bambusinus
- Phellinus bicuspidatus
- Phellinus callimorphus
- Phellinus carteri
- Phellinus caryophylleus
- Phellinus caryophylli
- Phellinus cavicola
- Phellinus cesatii
- Phellinus chryseus
- Phellinus chrysoloma
- Phellinus cinchonensis
- Phellinus cinereus
- Phellinus coffeatoporus
- Phellinus conchatus
- Phellinus contiguus
- Phellinus crocatus
- Phellinus cyclobalanopsis
- Phellinus cylindrosporus
- Phellinus daedaliformis
- Phellinus dependens
- Phellinus discipes
- Phellinus erectus
- Phellinus everhartii
- Phellinus fastuosus
- Phellinus ferreus
- Phellinus ferrugineofuscus
- Phellinus ferrugineovelutinus
- Phellinus ferruginosus
- Phellinus flavomarginatus
- Phellinus fragrans
- Phellinus gilvus
- Phellinus grenadensis
- Phellinus griseoporus
- Phellinus hartigii
- Phellinus himalayensis
- Phellinus hippophaeicola
- Phellinus igniarius
- Phellinus jezoënsis
- Phellinus kamahi
- Phellinus kawakamii
- Phellinus laevigatus
- Phellinus linteus
- Phellinus lundellii
- Phellinus macgregorii
- Phellinus melanodermus
- Phellinus membranaceus
- Phellinus merrillii
- Phellinus minutiporus
- Phellinus neoquercinus
- Phellinus nigrolimitatus
- Phellinus nilgheriensis
- Phellinus nothofagi
- Phellinus noxius
- Phellinus occidentalis
- Phellinus overholtsii
- Phellinus pachyphloeus
- Phellinus palmicola
- Phellinus pectinatus
- Phellinus piceinus
- Phellinus pini
- Phellinus poeltii
- Phellinus pomaceus
- Phellinus populicola
- Phellinus prunicola
- Phellinus prunicola
- Phellinus pseudolaevigatus
- Phellinus pseudopunctatus
- Phellinus punctatiformis
- Phellinus punctatus
- Phellinus pusillus
- Phellinus reichingeri
- Phellinus repandus
- Phellinus resinaceus
- Phellinus rhabarbarinus
- Phellinus rhamni
- Phellinus rhytiphloeus
- Phellinus rimosus
- Phellinus robiniae
- Phellinus robustus
- Phellinus roseocinereus
- Phellinus rufus
- Phellinus reichingeri
- Phellinus repandus
- Phellinus resinaceus
- Phellinus rhabarbarinus
- Phellinus rhamni
- Phellinus rhytiphloeus
- Phellinus rimosus
- Phellinus robiniae
- Phellinus robustus
- Phellinus roseocinereus
- Phellinus rufus
- Phellinus sancti-georgii
- Phellinus sanfordii
- Phellinus sarcitus
- Phellinus scleropileatus
- Phellinus senex
- Phellinus setulosus
- Phellinus sonorae
- Phellinus spiculosus
- Phellinus spinescens
- Phellinus sublamaensis
- Phellinus swieteniae
- Phellinus syringeus
- Phellinus tabaquilio
- Phellinus torulosus
- Phellinus tremulae
- Phellinus tricolor
- Phellinus tropicalis
- Phellinus umbrinellus
- Phellinus uncinatus
- Phellinus viticola
- Phellinus wahlbergii
- Phellinus weirianus
- Phellinus weirii
- Phellinus xeranticus
Występuje pod nazwami: Fomitiporia robusta (P. Karst.) Fiasson & Niemelä; Fomes robustus P. Karst.; Ochroporus robustus (P. Karst.) J. Schröt. ex Donk; Polyporus robustus (P. Karst.) S. Lundell & Nannf.; Scindalma robustum (P. Karst.) Kuntze
Czyreń dębowy, Phellinus robustus (P. Karst.) Bourdot & Galzin 1928 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Owocnik w kształcie zazwyczaj kopytowaty, półkulisty, półeczkowaty. Przyrośnięty bokiem do podłoża i rozpostarty. Szerokości od 70 do 300 mm, a nawet może być do 500 mm. Powierzchnia matowa, początkowo filcowata, szybko naga. Głęboko spękana, szeroko koncentrycznie bruzdowana i twarda. Barwa szarobrązowa, do czarnej. Rant szeroki, zaokrąglony. Zazwyczaj w kolorze szarawym, cynamonowym, średnio orzechowym, jasnobrązowym, rudawobrązowym. Dobrze wykształcony. Górna powierzchnia często pokryta glonami i porostami. Hymenofor rurkowaty, zbiegający ukośnie w dół. Pory bardzo małe. Ilość od 4 do 6 na mm. W kształcie koliste. Średnica od 0,15 do 0,25 mm. Barwy żółtobrązowej do ciemnobrązowej lub jasnocynamonowej. Rurki w owocnikach wieloletnich wielowarstwowe. Jedna warstwa wysoka do ok. 7 mm. Barwy żółtorudawobrązowej, w odcieniu jaśniejszym od barwy miąższu. Zazwyczaj nie poprzedzielane warstwą tramy. Miąższ w zasadzie jednorodny. Barwy żółtordzawej lub rdzawocynamonowej. W masie twardy i zdrewniały. Gruby do 100 mm. Zapach słabo grzybowy. Smak kwaskowaty. Czernieje pod wpływem KOH. Zarodniki w wysypie białe lub słomkowe. W kształcie prawie kuliste, do szeroko jajowatych, z jednym, nieco zaostrzonym końcem. Wielkość od 6 do 8 x od 5,5 do 7 µm. Hialinowe. Powierzchniowo gładkie. Wytwarzane jesienią i wiosną. |
| uwagi | Niejadalny. Grzyb nadrzewny, sporofit lub pasożyt, wywołuje silną białą zgniliznę drewna. Na pniu tworzy rany, które są w kształcie nieforemnie wydłużone i wrzecionowate. Zwykle z tych ran wyrastają owocniki. Gatunki podobne to: między innymi: czyreń jodłowy - Phellinus hartigii (Allesch. & Schnabl) Pat. oraz czyreń ogniwy - Phellinus igniarius (L.) Quél. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
