Dodano: 10 grudnia 2014
Rzadki. Występuje od późnej wiosny do jesieni na martwym drewnie liściastym, - Betula, Castanea, Corylus, Fagus, Populus, Quercus i Tilia.
Występuje również pod nazwami: Bjerkandera biformis (Fr.) P. Karst. ; Coriolus biformis (Fr.) Pat. ; Coriolus elongatus (Berk.) Pat.; Coriolus friesii (Klotzsch) Pat.; Coriolus laceratus (Berk.) Pat.; Coriolus pargamenus (Fr.) G. Cunn.; Coriolus prolificans (Fr.) Murrill; Coriolus sartwellii (Berk. & M.A. Curtis) Murrill; Coriolus sublimitatus Murrill ; Heteroporus pergamenus (Fr.) Bondartsev & Singer ; Hirschioporus elongatus (Berk.) Teng; Hirschioporus friesii (Klotzsch) D.A. Reid; Hirschioporus pargamenus (Fr.) Bondartsev & Singer; Irpex elongatus (Berk.) Lloyd; Microporellus friesii (Klotzsch) Ryvarden; Microporus biformis (Fr.) Kuntze; Microporus candicans (Lév.) Kuntze; Microporus elongatus (Berk.) Kuntze; Microporus friesii (Klotzsch) Kuntze ; Microporus inquinatus (Lév.) Kuntze; Microporus laceratus (Berk.) Kuntze; Microporus pargamenus (Fr.) Kuntze; Microporus prolificans (Fr.) Kuntze ; Microporus sartwellii (Berk. & M.A. Curtis) Kuntze; Polyporus biformis Fr. ; Polyporus candicans Lév.; Polyporus ehretiae Bres.; Polyporus elongatus Berk. ; Polyporus evolvens Berk. ; Polyporus friesii Klotzsch; Polyporus inquinatus Lév.; Polyporus laceratus Berk.; Polyporus menandianus Mont.; Polyporus pargamenus Fr. ; Polyporus pargamenus var. elongatus (Berk.) G. Cunn.; Polyporus prolificans Fr.; Polyporus pseudopargamenus Thüm.; Polyporus sartwellii Berk. & M.A. Curtis; Polystictus biformis (Fr.) Fr.; Polystictus candicans (Lév.) Cooke; Polystictus elongatus (Berk.) Fr.; Polystictus friesii (Klotzsch) Cooke ; Polystictus inquinatus (Lév.) Cooke; Polystictus pargamenus (Fr.) Fr.; Polystictus pargamenus subsp. pseudopargamenus (Thüm.) Sacc.; Polystictus pergamenus (Fr.) Cooke ; Polystictus prolificans (Fr.) Fr.; Polystictus sartwellii (Berk. & M.A. Curtis) Cooke; Polystictus sublimitatus (Murrill) Murrill; Spongipellis laceratus (Berk.) Pat.; Trametes biformis (Fr.) Pilát ; Trametes friesii (Klotzsch) G. Cunn.; Trametes pargamenus (Fr.) Kotl. & Pouzar; Trametes pergamena (Fr.) Kotl. & Pouzar; Trichaptum pargamenum (Fr.) G. Cunn.
Do rodzaju Trichaptum należy 20 gatunków. Są to:
- Trichaptum abietinum
- Trichaptum agglutinatum
- Trichaptum basifuscum
- Trichaptum biforme
- Trichaptum byssogenum
- Trichaptum ceraceicutis
- Trichaptum favoloides
- Trichaptum fumosoavellaneum
- Trichaptum fuscoviolaceum
- Trichaptum griseofuscens
- Trichaptum jackiae
- Trichaptum lacunosum
- Trichaptum laricinum
- Trichaptum parvulum
- Trichaptum perrottetii
- Trichaptum sector
- Trichaptum strigosum
- Trichaptum subchartaceum
- Trichaptum suberosum
- Trichaptum variabilis
Niszczyk liściastodrzewny, Trichaptum biforme (Fr.) Ryvarden 1972 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Owocnik w kształcie kapelusza. Średnicy do 60 mm i grubości do 3 mm. W kształcie mniej lub bardziej półkolisty, wachlarzowaty, łukowato spłaszczony, z nielegularnym lub nerkowatym miejscem przyczepu. Układają się dachówkowato iczęsto zachodzą na siebie, tworzą niekiedy lekkie resupinaty. Na powierzchni drobno owłosiony, pluszowaty lub prawie gładki. Strefowany. W kolorze białawy do szarawobiałego, bliżej brzegu purpurowofioletowawy. Brzeg cienki, bladofioletowy. Z wiekiem blednie do koloru płowoochrowego i ochrowobrązowawego. Miąż cienki w kapeluszu, tylko grubszy u podstawy. Włóknisty, prawie skórzasty. Biały w barwie. Zapach silny, przypominający Ganoderma. Hymenofor złożony z kątowych porów w ilości od 3 do 5 na mm. Są w kolorze białe do bladokremowych, wysychając stają się bladoochrowe. Rurki długie do 2 mm, z wiekiem przekształcają się w kolce lub zęby. Mają kolor białawy do żółtawego. Zarodniki w wysypie białe. W kształcie cylindryczne i nieco wygięte. Zaokrąglone na jednym biegunie, a na drugim z dziobkiem, cienkościenne. Hialinowe, gładkie na powierzchni i nieamyloidalne. Wielkości od 6 do 7 x od 2 do 2,5 µm. Działanie odczynnika Melzera negatywne. |
| ochrona | Ujęty na czerwonej liście grzybów wielkoowocnikowych zagrożonych w Polsce ze statusem „R”- rzadki. |
| uwagi | Gatunek kosmopolitycznym. Wywołuje zgniliznę typu białego. Drewno staje się koronkowe i kruche z małymi pustymi komorami, by w końcu zostać zredukowane do trocin. Niejadalny. Gatunki podobne to: niszczyk ząbkowany - Trichaptum fuscoviolaceum (Ehrenb.) Ryvarden, o ząbkowatym hymenoforze. Podobny jest również niszczyk iglastodrzewny - Trichaptum abietinum (Dicks.) Ryvarden. Inne nazwy to: niszczyk pergaminowy, żagiew zwodnicza. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
