Dodano: 19 marca 2013
Roślina niewielka, delikatna, bardzo krucha i łamliwa, silnie rozgałęziona. Cała roślina jest przeważnie silnie inkrustowana, co powoduje, że ma ona szarozielone zabarwienie. NIBYPĘDY: nibyłodyga o krótkich międzywęźlach. OKROWANIE: dwurzędowe, nieregularne, bardzo wyraźne, częściowo trójrzędowe. Rzędy główne znacząco przewyższaj rzędy boczne. Zdarza się, że u roślin rosnących na podłożu organicznym lub w dolnych fragmentach nibyłodygi okorowanie jest niezupełne, lub nie występuje. NIBYLIŚCIE: bardzo słabo wykształcone, ułożone po 6-8 w okółku. Składają się najczęściej z 1(rzadziej 2) członu okorowanego i jednego 3 komórkowego (powcinanego) członu nieokorowanego. U typowych osobników nibyliście są bardzo krótkie i cieńsze od nibyłodygi. Często, po 1 członie okorowanym, występuje nibyliść zakończony gametangiami. PRZYLISTKI: ułożone są w dwurzędowych okółkach, przeważnie słąbo wykształcone. U typowych form, w górnym okółku są większe i wałeczkowate. W dolnym okółku mają kształt brodawkowaty. Niekiedy zróżnicowanie jest bardzo słabo widoczne, gdyż oba okółki wykształcone są wałeczkowato, lub niekiedy brodawkowato. NIBYLISTKI: na zewnętrznej stronie nibyliści są bardzo słabo rozwinięte lub ich brak. Na stronie wewnętrznej sa wyraźne, przeważnie wałeczkowate, zawsze krótsze od lęgni. KOLCE: pojedyncze, o nieregularnym kształcie, najczęściej brodawkowate, rzadziej wałeczkowate. W dolnych okółkach są znacznie słabiej wykształcone niż w górnych. Wyrastają z wyraźnych rzędów głównych. PIENNOŚĆ: jednopienna. Lęgnie i plemnie wykształcają się pojedynczo na jednym węźle. Niekiedy spotyka się po 2 lęgnie i 1 plemnię w węźle. Plemnie są wyraźnie mniejsze od lęgni, o pomarańczowym zabarwieniu. Lęgnie są zabarwione na kolor żółtozielony, z 12-15 skrętami komórek okorowania. Koronka lęgni jest wysoka, nieco rozchylona, o gładkich krawędziach. OOSPORY: ciemnoczerwono brunatna lub ciemnnobrunatna, z 12-14 skrętami listewek i silnymi wyrostkami.
Ramienica grzywiasta, Chara filiformis syn. Ch. jubata, Chara vulgaris var. [kirghisorum] f. filiformis | systematyka | Cesarstwo/Królestwo: Eukaryota Gromada: Charophyta Klasa: Charophyceae Rząd: Charales Rodzina: Characeae Rodzaj: Chara |
|---|---|
| wygląd | Roślina niewielka, delikatna, bardzo krucha i łamliwa, silnie rozgałęziona. Cała roślina jest przeważnie silnie inkrustowana, co powoduje, że ma ona szarozielone zabarwienie. NIBYPĘDY: nibyłodyga o krótkich międzywęźlach. OKROWANIE: dwurzędowe, nieregularne, bardzo wyraźne, częściowo trójrzędowe. Rzędy główne znacząco przewyższaj rzędy boczne. Zdarza się, że u roślin rosnących na podłożu organicznym lub w dolnych fragmentach nibyłodygi okorowanie jest niezupełne, lub nie występuje. NIBYLIŚCIE: bardzo słabo wykształcone, ułożone po 6-8 w okółku. Składają się najczęściej z 1(rzadziej 2) członu okorowanego i jednego 3 komórkowego (powcinanego) członu nieokorowanego. U typowych osobników nibyliście są bardzo krótkie i cieńsze od nibyłodygi. Często, po 1 członie okorowanym, występuje nibyliść zakończony gametangiami. PRZYLISTKI: ułożone są w dwurzędowych okółkach, przeważnie słąbo wykształcone. U typowych form, w górnym okółku są większe i wałeczkowate. W dolnym okółku mają kształt brodawkowaty. Niekiedy zróżnicowanie jest bardzo słabo widoczne, gdyż oba okółki wykształcone są wałeczkowato, lub niekiedy brodawkowato. NIBYLISTKI: na zewnętrznej stronie nibyliści są bardzo słabo rozwinięte lub ich brak. Na stronie wewnętrznej sa wyraźne, przeważnie wałeczkowate, zawsze krótsze od lęgni. KOLCE: pojedyncze, o nieregularnym kształcie, najczęściej brodawkowate, rzadziej wałeczkowate. W dolnych okółkach są znacznie słabiej wykształcone niż w górnych. Wyrastają z wyraźnych rzędów głównych. PIENNOŚĆ: jednopienna. Lęgnie i plemnie wykształcają się pojedynczo na jednym węźle. Niekiedy spotyka się po 2 lęgnie i 1 plemnię w węźle. Plemnie są wyraźnie mniejsze od lęgni, o pomarańczowym zabarwieniu. Lęgnie są zabarwione na kolor żółtozielony, z 12-15 skrętami komórek okorowania. Koronka lęgni jest wysoka, nieco rozchylona, o gładkich krawędziach. OOSPORY: ciemnoczerwono brunatna lub ciemnnobrunatna, z 12-14 skrętami listewek i silnymi wyrostkami. |
| wymiary | Wysokość od 10 cm do 40 cm; średnica nibyłodygi ok.0,5-1 mm; międzywęźla o długości ok. 1-1,5 mm; nibyliście o długości od 1 do 2 mm i średnicy poniżej 0,2 mm; plemnie o średnicy 200-300 µm; lęgnie o długości 900 µm i szerokości 600 µm, koronka o długości 150 µm; oospora o długości 500-600 µm i szerokości 350-420 µm. |
| występowanie | Makroglon dość rozpowszechniony na obszarze środkowej i północnej części Polski, ale nieczęsty.
Roślina o wąskich wymaganiach siedliskowych. Spotykana jest prawie wyłącznie w dużych, czystowodnych jeziorach mezotroficznych. Rośnie przeważnie na niewielkich głębokościach, na podłożu mineralnym lub silnie uwodnionej gytii wapiennej. Rzadko tworzy własne zbiorowiska. |
| rozmnażanie | Generatywnie przez oospory. |
| ochrona | Wg. Czerwonej listy roślin i grzybów w Polsce: podlega ochronie; kategoria zagrożenia E - gatunek wymierający. |
| uwagi | Ramienica grzywiasta posiada wiele cech wspólnych z Chara contraria i dlatego nieraz uważana jest za jej podgatunek. Roślina jednoroczna, rozwija się z oospory jesienią i zima. Organy rozmnażania rozwijają się w lipcu i sierpniu. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
