Dodano: 21 lutego 2013
Należy do gatunku ramienic o dużej zmienności, szczególnie pod względem okolcowania (najbardziej widoczna cecha spośród cech zmiennych). Roślina niewielka, delikatna i cienka, krucha i łamliwa, bardzo słabo rozgałęziona. Cała roślina jest przeważnie silnie inkrustowana, co powoduje, że ma ona szarozielone zabarwienie. Jedynie u form rosnących w wodzie słonej inkrustacja nie występuje. NIBYPĘDY: nibyłodyga o kształcie rurki; międzywęźla długie. OKROWANIE: trójrzędowe, nie zawsze typowe (czasami występuje dwurzędowe). Rzędy główne przewyższają rzędy boczne. NIBYLIŚCIE: ułożone po 7 -8 w okółku. Składają się z 6-7 członów, całe - z wyjątkiem ostatniego członu (1-2 komórkowanego) - okorowane. U typowych osobników nibyliście są znacznie krótsze od międzywęźli i proste (rzadko wygięte do środka). U osobników pochodzących z głębszych stanowisk nibyliście są nieco dłuższe i prawie równe grubości międzywęźli. PRZYLISTKI: ułożone są w dwurzędowych okółkach; wyraźne, bardzo zmienne. W obu okółkach są dobrze rozwinięte, zaś w górnym są nieco dłuższe, wałeczkowate i tępo zaostrzone. W dolnym okółku mają kształt wałeczkowaty, czasem brodawkowaty. NIBYLISTKI: w okółkach płodnych są dobrze rozwinięte dookoła węzła. Na stronie zewnętrznej są krótsze niż na stronie wewnętrznej, te ostatnie są dłuższe od lęgni u okazów żeńskich. U osobników męskich i osobników płonnych nibylistki są słabiej rozwinięte. KOLCE: prawie zawsze wyrastają pojedynczo, bardzo rzadko po dwa do trzech w pęczkach. Okolcowanie jest bardzo bogate, wyraźne, bardzo zmienne pod względem długości - od kolców, których długość kilkakrotnie przewyższa szerokość łodygi do małych, brodaweczkowatych. PIENNOŚĆ: dwupienna. Okazy męskie i żeńskie rosną koło siebie. Lęgnie i plemnie wykształcają się na pierwszych 3 węzłach nibyliści. Plemnie są duże, o intensywnie czerwonawym zabarwieniu. Lęgnie są długie, o żółtozielonym lub zielonym zabarwieniu, o 14-16 skrętach komórek okorowania. Koronka lęgni jest bardzo mała, nieco rozszerzona na szczycie. OOSPORY: czarne, jajowate, z 11 tępymi listewkami.
Ramienica szorstka, Chara aspera (Deth.) Willd. | systematyka | Cesarstwo/Królestwo: Eukaryota Gromada: Charophyta Klasa: Charophyceae Rząd: Charales Rodzina: Characeae Rodzaj: Chara |
|---|---|
| wygląd | Należy do gatunku ramienic o dużej zmienności, szczególnie pod względem okolcowania (najbardziej widoczna cecha spośród cech zmiennych). Roślina niewielka, delikatna i cienka, krucha i łamliwa, bardzo słabo rozgałęziona. Cała roślina jest przeważnie silnie inkrustowana, co powoduje, że ma ona szarozielone zabarwienie. Jedynie u form rosnących w wodzie słonej inkrustacja nie występuje. NIBYPĘDY: nibyłodyga o kształcie rurki; międzywęźla długie. OKROWANIE: trójrzędowe, nie zawsze typowe (czasami występuje dwurzędowe). Rzędy główne przewyższają rzędy boczne. NIBYLIŚCIE: ułożone po 7 -8 w okółku. Składają się z 6-7 członów, całe - z wyjątkiem ostatniego członu (1-2 komórkowanego) - okorowane. U typowych osobników nibyliście są znacznie krótsze od międzywęźli i proste (rzadko wygięte do środka). U osobników pochodzących z głębszych stanowisk nibyliście są nieco dłuższe i prawie równe grubości międzywęźli. PRZYLISTKI: ułożone są w dwurzędowych okółkach; wyraźne, bardzo zmienne. W obu okółkach są dobrze rozwinięte, zaś w górnym są nieco dłuższe, wałeczkowate i tępo zaostrzone. W dolnym okółku mają kształt wałeczkowaty, czasem brodawkowaty. NIBYLISTKI: w okółkach płodnych są dobrze rozwinięte dookoła węzła. Na stronie zewnętrznej są krótsze niż na stronie wewnętrznej, te ostatnie są dłuższe od lęgni u okazów żeńskich. U osobników męskich i osobników płonnych nibylistki są słabiej rozwinięte. KOLCE: prawie zawsze wyrastają pojedynczo, bardzo rzadko po dwa do trzech w pęczkach. Okolcowanie jest bardzo bogate, wyraźne, bardzo zmienne pod względem długości - od kolców, których długość kilkakrotnie przewyższa szerokość łodygi do małych, brodaweczkowatych. PIENNOŚĆ: dwupienna. Okazy męskie i żeńskie rosną koło siebie. Lęgnie i plemnie wykształcają się na pierwszych 3 węzłach nibyliści. Plemnie są duże, o intensywnie czerwonawym zabarwieniu. Lęgnie są długie, o żółtozielonym lub zielonym zabarwieniu, o 14-16 skrętach komórek okorowania. Koronka lęgni jest bardzo mała, nieco rozszerzona na szczycie. OOSPORY: czarne, jajowate, z 11 tępymi listewkami. |
| wymiary | Wysokość do 6 cm do 30 cm; średnica nibyłodygi od 0,5 mm; nibyliście o długości od 1 do 2 cm i średnicy 0,5 mm; plemnie o średnicy 550-750 µm; lęgnie o długości 750-900 µm i szerokości 400-550 µm; koronka o szerokości 80 µm; oospora o długości 500-600 µm i szerokości 280-400 µm. |
| występowanie | Makroglon dość rozpowszechniony w Polsce.
Występuje głównie w dużych jeziorach o niskim lub pośrednim stanie troficznym. Najczęściej rośnie na dnie piaszczystym, rzadziej na gliniastym lub marglistym, pokrytym próchnicą. Może tworzyć zwarte łąki od głębokości kilku centymetrów do 1 m. Tworzy przeważnie zwarte łąki, często wraz z Chara contaria, Chara tomentosa i Chara jubata. Ramienica szorstka bywa także spotykana w zbiornikach o wysokiej trofii, np. w okresie odnawiania się łąk ramienicowych po zabiegu rekultywacji. Poza wodami słodkimi spotykana jest także w wodach zasolonych. |
| rozmnażanie | Generatywnie przez oospory.
Wegetatywnie przy pomocy kulistych, jednokomórkowych bulwek, które są bardzo charakterystyczne dla tego gatunku. Bulwki te powstają na chwytnikach pojedynczo, lub, co zdarza się częściej, po 2-4. |
| ochrona | Wg. Czerwonej listy roślin i grzybów w Polsce: nie podlega ochronie; kategoria zagrożenia E - gatunek wymierający. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
