Dodano: 23 lutego 2011
Należy do najbardziej zmiennych gatunków ramienic, zarówno pod względem pokroju, jak i budowy. Formy słodkowodne są najczęściej silnie inkrustowane, bardzo kruche i łamliwe (zwłaszcza po wysuszeniu). NIBYPĘDY: nibyłodyga o kształcie rurki; międzywęźla różnej długości, zwykle jednak dłuższe od nibyliści. OKROWANIE: trójrzędowe. Rzędy główne i rzędy boczne są prawie jednakowo silnie rozwinięte. NIBYLIŚCIE: ułożone po 6 -9 w okółku (przeważnie 7-8). Składają się z 6-9 członów, z czego 5-7 członów jest okorowanych; ostatni człon jest 1-2 komórkowy, nieokorowany i krótki. U nasady każdego z nibyliści wyrastają po 2 pary przylistków. PRZYLISTKI: ułożone są w dwurzędowych okółkach; są małe (zwłaszcza w dolnym okółku są bardzo słabo rozwinięte). NIBYLISTKI: na płonnych nibyliściach są słabo rozwinięte lub brak jest ich zupełnie. Na nibyliściach płodnych na stronie zewnętrznej brak jest nibylistków zupełnie, lub występują w postaci małych brodawek; na stronie wewnętrznej – nibylistki są dobrze rozwinięte. Mogą być dłuższe lub krótsze od lęgni. Zazwyczaj spośród 4 nibylistków wystających u nasady lęgni 2 środkowe są dłuższe, a brzeżne krótsze, czasem jednak również brzeżne mogą być dłuższe od środkowych. KOLCE: występują jedynie u nielicznych form, przyjmują wtedy postać małych brodawek. PIENNOŚĆ: jednopienna. Lęgnie i plemnie wykształcają się pojedynczo na pierwszych 3-4 węzłach nibyliści. Plemnie są małe, o czerwonawym zabarwieniu. Lęgnie są z bardzo zmienną co do kształtu i wielkości koronką z 16-18 skrętami komórek okorowania. OOSPORY: czarne, jajowate lub wydłużone, z 12-14 słabymi listami.
Ramienica krucha, Chara fragilis (Desvaux.), syn. Chara globularis | systematyka | Cesarstwo/Królestwo: Eukaryota Gromada: Charophyta Klasa: Charophyceae Rząd: Charales Rodzina: Characeae Rodzaj: Chara |
|---|---|
| wygląd | Należy do najbardziej zmiennych gatunków ramienic, zarówno pod względem pokroju, jak i budowy. Formy słodkowodne są najczęściej silnie inkrustowane, bardzo kruche i łamliwe (zwłaszcza po wysuszeniu). NIBYPĘDY: nibyłodyga o kształcie rurki; międzywęźla różnej długości, zwykle jednak dłuższe od nibyliści. OKROWANIE: trójrzędowe. Rzędy główne i rzędy boczne są prawie jednakowo silnie rozwinięte. NIBYLIŚCIE: ułożone po 6 -9 w okółku (przeważnie 7-8). Składają się z 6-9 członów, z czego 5-7 członów jest okorowanych; ostatni człon jest 1-2 komórkowy, nieokorowany i krótki. U nasady każdego z nibyliści wyrastają po 2 pary przylistków. PRZYLISTKI: ułożone są w dwurzędowych okółkach; są małe (zwłaszcza w dolnym okółku są bardzo słabo rozwinięte). NIBYLISTKI: na płonnych nibyliściach są słabo rozwinięte lub brak jest ich zupełnie. Na nibyliściach płodnych na stronie zewnętrznej brak jest nibylistków zupełnie, lub występują w postaci małych brodawek; na stronie wewnętrznej – nibylistki są dobrze rozwinięte. Mogą być dłuższe lub krótsze od lęgni. Zazwyczaj spośród 4 nibylistków wystających u nasady lęgni 2 środkowe są dłuższe, a brzeżne krótsze, czasem jednak również brzeżne mogą być dłuższe od środkowych. KOLCE: występują jedynie u nielicznych form, przyjmują wtedy postać małych brodawek. PIENNOŚĆ: jednopienna. Lęgnie i plemnie wykształcają się pojedynczo na pierwszych 3-4 węzłach nibyliści. Plemnie są małe, o czerwonawym zabarwieniu. Lęgnie są z bardzo zmienną co do kształtu i wielkości koronką z 16-18 skrętami komórek okorowania. OOSPORY: czarne, jajowate lub wydłużone, z 12-14 słabymi listami. |
| wymiary | Wysokość do 5 cm do 1 m, przeważnie 20-30 cm; średnica nibyłodygi od 0,3 do 1,4 mm; nibyliście o długości od 1 do 60 mm, najczęściej 10 do 30 mm; plemnie o średnicy 300 µm; lęgnie o długości 800-1100 µm i szerokości 590-700 µm; koronka o wysokości do 150 µm; oospora o długości 500-700 µm i szerokości 350-400 µm. |
| występowanie | Mokroglon kosmopolityczny, do niedawna prawie wszędzie pospolity.
Posiada bardzo szeroką skalę ekologiczną. Rośnie w bardzo różnych zbiornikach: małych (glinianki, torfianki, doły i rowy), jak i dużych (jeziora i stawy), gdzie spotykana jest zwłaszcza często w zbiornikach starych, silnie wypłaconych i zamulonych, w których ramienice tworzą rozległe łąki, pokrywające dno zwartym kobiercem. Spotyka się ją również, choć znacznie rzadziej w wodzie płynącej.
Chara fragilis, rośnie na głębokości od kilku cm do 5 m, w sprzyjających warunkach nawet do 7m. Pod względem odczynu wody jest mało wymagająca – znosi stosunkowo duże zakwaszenie wody. Makrofit szeroko rozprzestrzeniony w wodach słodkich, ale spotykany również w wodach słonawych. |
| rozmnażanie | Generatywnie przez oospory. Organa rozmnażania powstają od maja do późnej jesieni. |
| ochrona | Wg. Czerwonej listy roślin i grzybów w Polsce: nie podlega ochronie; kategoria zagrożenia V- gatunek narażony. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
