- artykuły

Dodano: 31 maja 2004

Obecność tlenu w jeziorach zależna jest od temperatury i stanu troficznego (żyzności) jeziora. Wyróżnia się cztery zasadnicze typy krzywych tlenowych, przedstawiające stężenie tlenu w wodzie na różnych głębokościach:

    1. Krzywa tlenowa ortogradowa - kreślona dla jeziora oligotroficznych, jezior czystych, w których produkcja biomasy jest mała. Bardzo rzadko zdarza się przesycenie epilimnionu tlenem. W całej objętości jeziora (metalimnion i hypolimnion) notuje się obecność tlenu na podobnym poziomie. Przy dnie można zaobserwować więcej tlenu niż przy powierzchni, ze względu na niższą temperaturę.



    2. Krzywa tlenowa klinogradowa - kreślona dla jezior meromiktycznych, eutroficznych i oligotroficznych ale leżących w strefie klimatu tropikalnego. Cechą charakterystyczną tej krzywej jest to, że biegnie prawie równolegle do krzywej termicznej.



    3. krzywa tlenowa heterogradwa - kreślona dla jezior typu oligotroficznego, α-mezotroficznych i β-mezotroficznych. Można wyróżnić dwa podtypy tej krzywej:

        • dodatnia - charakterystyczna dla jezior oligotroficznych i α-mezotroficznych, w których występuje tak zwane maksimum tlenowe w metalimnionie. Główne przyczyny maksimum tlenowego to:

          • mała miąższość epilimnionu, który jet dobrze prześwietlony co pociąga za sobą bardzo dobre warunki do fotosyntezy i produkcji O2,
          • dyfundowanie O2 z epilimnionu do metalimnionu,
          • O2 pozostaje w metalimnionie po cyrkulacji wiosennej i trudno dyfunduje do atmosfery,
          • w wyniku gradientu temperatur powstaje różnica gęstości, obumarłe organizmy wolno opadają na dno i są szybko rozkładane. Powoduje to wzrost stężenia materii organicznej w metalimnionie, która przyciąga fitoplankton produkujący O2,
          • obecność łąk roślinności podwodnej sprzyja produkcji O2, który jest transportowany ze stref przybrzeżnych, na granicy epilimnionu i metalimnionu, dzięki różnym ruchom wody.




        • ujemna - charakterystyczna dla jezior ß-mezotroficznych, w których występuje tak zwane minimum tlenowe w metalimnionie. Przyczyny minimum tlenowego:

          • mikroorganizmy i zooplankton, który występuje w dużych ilościach w metalimnionie w procesie oddychania zużywa znaczne ilości O2,
          • gęsta woda (dzięki gradientowi temperatur) utrudnia opadanie organicznych cząstek, które podlegając mineralizacji na wysokości metalimnionu zużywają O2 w procesie mineralizacji.

Wróć do listy artykułów

Nasza oferta | zobacz pełną ofertę

dysponujemy:
  • inwentaryzacją krajoznawczą regionu
wykonujemy:
  • aktualizacje treści turystycznej map, przewodniki
  • oceny oddziaływań na środowisko (Natura 2000)
  • oceny stanu ekologicznego wód (Ramowa Dyrektywa Wodna UE)
  • prace podwodne, poszukiwawcze
prowadzimy:
  • nurkowania zapoznawcze, turystyczne, szkolenia specjalistyczne
statystyki | realizacja : nesta.net.pl