Dodano: 0 0000
Rezerwat ten, utworzony w 1995r. (MP nr 5 poz. 84), leży na terenie gminy Jonkowo, l km na północ od miejscowości Łomy, w Nadleśnictwie Kudypy. Obiekt ten, o powierzchni 95,14 ha, został utworzony dla ochrony drzewostanu bukowego reprezentującego zespół buczyny pomorskiej wraz ze stanowiskami licznych gatunków roślin rzadkich i chronionych.
Rezerwat położony jest w środkowej części Pojezierza Olsztyńskiego, w pobliżu wschodniej granicy gromadnego zasięgu buka zwyczajnego. Obejmuje on swoimi granicami rozległy garb moreny czołowej, którego najwyższe wzniesienie, to jest Kamienna Góra, sięga do wysokości 179 m n.p.m. Powierzchnię garbu pokrywają liczne głazy narzutowe, tkwiące również w materiale morenowym. Z materiału tego powstały na terenie rezerwatu gleby brunatne kwaśne, wytworzone w większości z piasków gliniastych.
Jak wynika z badań przeprowadzonych przez Jutrzenkę - Trzebiatowskiego (1987), rezerwat jest miejscem występowania szeregu zróżnicowanych siedliskowo i florystycznie zbiorowisk roślinnych, wśród których zanotowano buczynę pomorską, buczynę kwaśną zespół, grąd, olszynę typową, łęg jesionowo-olchowy, świerkowy bór mieszany świeży, świerkowy bór mieszany wilgotny, a także nieleśne turzycowisko szalejowe.
Największą powierzchnię zajmuje w rezerwacie buczyna pomorska, wykształcona w pełnej skali ekologicznej. Nieco uboższe siedliska zajmuje buczyna kwaśna oraz grąd, nie ustępujące powierzchniowo buczynie pomorskiej.
Obydwa zespoły bukowe odznaczają się dominowaniem buka, któremu towarzyszy dąb szypułkowy, świerk pospolity, grab zwyczajny, miejscami jesion wyniosły, klon zwyczajny, wiąz górski. Cechuje je jednak zróżnicowanie gatunkowe runa, które w buczynie pomorskiej zawiera między innymi. takie gatunki jak perłówka jednokwiatowa, wydmuchrzyca zwyczajna, a także liczne geofity jak kokorycz pusta, wątła, pełna. Jest tu ponadto jaskier kosmaty, kopytnik pospolity, fiołek przedziwny, jasnota plamista, zdrojówka rutewkowata i inne. Natomiast w grądzie, który w przeważającej mierze jest wykształcony jako grąd typowy przeważają gatunki właściwe dla lasów liściastych, między innymi marzanka wonna, bluszcz pospolity, przylaszczka pospolita, zachyłka trójkątna. Jedynie w obniżeniach terenowych, odznaczających się stosunkowo wysokim poziomem wodnym, grąd realizuje się w postaci wilgotnej, jako grąd czyśćcowy.
Obok zespołów lasów liściastych w rezerwacie występują także zespoły leśne borowe. Jest wśród nich świerkowy bór mieszany świeży oraz bór mieszany wilgotny. Obydwa zespoły, charakteryzujące się dominowaniem świerka, zajmują w rezerwacie niedużą powierzchnię, lokalizując się głównie na peryferycznych obszarach tego obiektu. Marginalnymi zespołami są w rezerwacie także zespoły leśne siedlisk wilgotnych, a mianowicie łęg jesionowo - olchowy oraz olszyna. Rozwijają się one na niedużej powierzchni dość głębokiej rynny terenowej oraz nad brzegiem jeziora Łomy.
Jedynym zbiorowiskiem nieleśnym rezerwatu jest turzycowisko szalejowe w wariancie z czermienią błotną. Wykształca się ono na obszarze zabagnionego, bezodpływowego zagłębienia terenu.
Rezerwat położony jest w środkowej części Pojezierza Olsztyńskiego, w pobliżu wschodniej granicy gromadnego zasięgu buka zwyczajnego. Obejmuje on swoimi granicami rozległy garb moreny czołowej, którego najwyższe wzniesienie, to jest Kamienna Góra, sięga do wysokości 179 m n.p.m. Powierzchnię garbu pokrywają liczne głazy narzutowe, tkwiące również w materiale morenowym. Z materiału tego powstały na terenie rezerwatu gleby brunatne kwaśne, wytworzone w większości z piasków gliniastych.
Jak wynika z badań przeprowadzonych przez Jutrzenkę - Trzebiatowskiego (1987), rezerwat jest miejscem występowania szeregu zróżnicowanych siedliskowo i florystycznie zbiorowisk roślinnych, wśród których zanotowano buczynę pomorską, buczynę kwaśną zespół, grąd, olszynę typową, łęg jesionowo-olchowy, świerkowy bór mieszany świeży, świerkowy bór mieszany wilgotny, a także nieleśne turzycowisko szalejowe.
Największą powierzchnię zajmuje w rezerwacie buczyna pomorska, wykształcona w pełnej skali ekologicznej. Nieco uboższe siedliska zajmuje buczyna kwaśna oraz grąd, nie ustępujące powierzchniowo buczynie pomorskiej.
Obydwa zespoły bukowe odznaczają się dominowaniem buka, któremu towarzyszy dąb szypułkowy, świerk pospolity, grab zwyczajny, miejscami jesion wyniosły, klon zwyczajny, wiąz górski. Cechuje je jednak zróżnicowanie gatunkowe runa, które w buczynie pomorskiej zawiera między innymi. takie gatunki jak perłówka jednokwiatowa, wydmuchrzyca zwyczajna, a także liczne geofity jak kokorycz pusta, wątła, pełna. Jest tu ponadto jaskier kosmaty, kopytnik pospolity, fiołek przedziwny, jasnota plamista, zdrojówka rutewkowata i inne. Natomiast w grądzie, który w przeważającej mierze jest wykształcony jako grąd typowy przeważają gatunki właściwe dla lasów liściastych, między innymi marzanka wonna, bluszcz pospolity, przylaszczka pospolita, zachyłka trójkątna. Jedynie w obniżeniach terenowych, odznaczających się stosunkowo wysokim poziomem wodnym, grąd realizuje się w postaci wilgotnej, jako grąd czyśćcowy.
Obok zespołów lasów liściastych w rezerwacie występują także zespoły leśne borowe. Jest wśród nich świerkowy bór mieszany świeży oraz bór mieszany wilgotny. Obydwa zespoły, charakteryzujące się dominowaniem świerka, zajmują w rezerwacie niedużą powierzchnię, lokalizując się głównie na peryferycznych obszarach tego obiektu. Marginalnymi zespołami są w rezerwacie także zespoły leśne siedlisk wilgotnych, a mianowicie łęg jesionowo - olchowy oraz olszyna. Rozwijają się one na niedużej powierzchni dość głębokiej rynny terenowej oraz nad brzegiem jeziora Łomy.
Jedynym zbiorowiskiem nieleśnym rezerwatu jest turzycowisko szalejowe w wariancie z czermienią błotną. Wykształca się ono na obszarze zabagnionego, bezodpływowego zagłębienia terenu.
Kamienna Góra, 