Zwierzęta

Ciało cylindryczne, walcowate. Ciemno zabarwione – najczęściej wykazuje granatowy połysk. Głowa duża. Czułka jedenastoczłonowe, paciorkowate, u samca 5, 6 i 7 człon są spłaszczone i szersze od sąsiednich. Tarczka niewidoczna. Pokrywy skrócone, silnie pomarszczone, ku końcowi zwężone, nie zbiegają się, skrzydeł błoniastych brak. Odnóża bieżne, długie. Odwłok samicy w jest bardzo rozepchany przez jaja i przypomina „cysternę”.

Długość ciała samic 33 cm, samców 46 cm, długość ogona 19 cm, stopy tylnej 6,5 cm.

Długość ciała 45-50 cm, puszysty ogon 20-30 cm. Futro brązowe, na gardle i piersi ostro zarysowana, śnieżnobiała, najczęściej rozwidlająca się ku dołowi plama.

Długość ciała 40-55 cm, puszysty ogon 20-30 cm. Futro brązowe, jasnożółtawa plama na podgardlu o wyraźnym konturze.

na podstawie swoich doświadczeń mogę powiedzieć, że najczęściej myszołowa będziemy oglądać z większej odległości (przynajmniej na początku), gdy tylko widoczny jest zarys sylwetki. Kiedy krąży trzeba zwrócić uwagę przede wszystkim na dwie cechy: krepą, nieco orlą sylwetkę z szerokimi skrzydłami i szerokim, dość krótkim ogonem.
Ta druga sprawa to lekko zadarte skrzydła , szczególnie przy lotkach pierwszorzędowych, palczasto rozłożonych (patrząc +/- od przodu). Ułożenie skrzydeł na małe „V” wyróżnia myszołowy od innych krajowych drapieżnych poza błotniakami i orłem przednim, który jest jednak za duży, żeby go pomylić z myszołowem. Z kolei błotniaki są bardziej wysmukłej budowy z dłuższymi, węższymi ogonami i smuklejszymi skrzydłami.
Kiedy zaś przyjrzymy się myszołowowi jeszcze wnikliwej, to pod stosunkowo jasnym spodem skrzydeł dostrzeżemy u większości myszaków ciemną pręgę rozciągającą się mniej więcej na całej długości skrzydeł przy przedniej krawędzi natarcia, są to tzw. "kontrasty" (tylna krawędź spływu tez jest ciemna, ale tylko u starych ptaków). W/g mnie w powietrzu kontrasty są podstawową cechą rozpoznawczą ! Przy mniejszej odległości i dobrym oświetleniu widać ciemne, drobne prążki pod spodem skrzydeł i sterówek.
Gdy myszołów usiądzie sobie na gałązce i mamy to szczęście podejść go bliżej, to standardowe upierzenie będzie wyglądało tak: głowę okrywa ciemnobrązowy „kaptur” rozciągający się również na szyję i część piersi tworząc ciemny "krawat". Pod nim zaś widnieje jaśniejsza "obroża" o kształcie zbliżonym do podkowy, czy litery "U". Brzuch jasny ( przy odpowiednim oświetleniu przebija się kolor żółtawy) w brązowe smugi. No i wreszcie najbliższy kontakt – to te demoniczne "brudnożółte", czy wręcz brązowe tęczówki , tak bardzo charakterystycznymi dla myszołowa (z odległości kilkudziesięciu metrów w szkłach lornetki 12x oko wydaje się po prostu ciemne lub czarne).
Myszołów ma skok żółty i nieopierzony, woskówkę również żółtą.
Ogólnie z praktyki mogę powiedzieć, że najpewniej rozpoznamy myszołowa, jak i chyba każdego innego drapieżnego ptaka, jeśli zgadzają się nam przynajmniej 2, 3 charakterystyczne cechy. A gdyby się jeszcze raczył odezwać tym swoim przeciągłym gwizdem, określanym w literaturze jako płaczliwe hijee, to już byłby komplet.

wbrew nazwie nie jest czarna, lecz brązowa z wyraźnie jaśniejszą, szarą głową. Na wierzchu skrzydeł jasny pas. Od kani rudej różni się jednak ogólnie ciemniejszym ubarwieniem, brakiem białych plam na spodzie dłoni, czarnym dziobem ( u dorosłej k. rudej dziób jest żółty). Ale przede wszystkim zdecydowanie mniejszym wcięciem ogona. Obie płci nie mają dymorfizmu, czyli nie różnią się wyglądem.
Młode posiadają jasne plamkowanie na wierzchu i spodzie ciała i mają rozjaśnienia pod dłonią, czym trochę przypominają k. rudą (Adamski, Lontkowski 2003).