Zwierzęta

stare ptaki mają wierzch ciała szaropopielaty, spód jasny w poprzeczne, faliste prążki (bardzo dla niego charakterystyczne, takie same występują jeszcze z krajowych u krogulca i sokoła wędrownego). Podogonie zdobią szersze, ciemne paski z jasną plamą u nasady. Sterówki zakończone wachlarzowato (w przeciwieństwie do podobnego krogulca). Nad okiem charakterystyczna szeroka, biała brew. Tęczówka jaskrawożółta (u starych samców ognista). Cała sylwetka z krótszymi skrzydłami w stosunku do tułowia i dość długim ogonem, w porównaniu np. ze zbliżonym do jastrzębia rozmiarami myszołowem.
Młode jastrzębie mają wierzch ciała bardziej brązowy i przede wszystkim zamiast falistych prążków, plamki w kształcie spadających kropel wody. Sylwetka, tęczówka i brew nad okiem takie same jak u starych ptaków (Haber, Nunberg 1956).

Ciało wydłużone, wrzecionowate, lekko spłaszczone od strony brzusznej. Głowa zakończona ostrym, spłaszczonym i dość długim (prawie połowa długości głowy) rostrum. Na jego spodzie otwór gębowy w położeniu dolnym. Wokół otworu gębowego 4 mięsiste wąsiki. Płetwa ogonowa heterocerkiczna. Płetwa grzbietowa przesunięta ku tyłowi ciała, za płetwy brzuszne. Płetwa odbytowa położona bliżej w stronę płetwy ogonowej niż płetwa grzbietowa. Parzyste płetwy brzuszne leżą za połową długości ciała, natomiast piersiowe położone są tuż za wieczkiem skrzelowym. Na boku ciała, wzdłuż linii nabocznej znajduje się rząd dobrze wykształconych płytek kostnych.
Ubarwienie ciała jest brunatno-szare. Tarczki kostne pokrywające ciało są z reguły jaśniejsze.