Dodano: 2 października 2006
Spotykany rzadko, latem i na jesieni. Siedliskiem są lasy sosnowe i mieszane, z przewagą starodrzewia sosnowego. Wyrasta z ziemi, ale rośnie na korzeniach sosen lub innych drzew iglastych (daglezja, modrzew). Porasta zazwyczaj pojedynczo, ale sporadycznie można spotkać owocniki w parze.
Do rodzaju Sparassis sp. należy 6 gatunków. Są to:
- Sparassis brevipes
- Sparassis crispa
- Sparassis laminosa
- Sparassis nemecii
- Sparassis ramosa
- Sparassis spathulata
Występuje również pod nazwami: Sparassis radicata Weir; Clavaria crispa Wulfen; Clavaria crispa (Scop.) Sacc.; Manina crispa Scop.; Masseeola crispa (Wulfen) Kuntze
Siedzuń sosnowy, Sparassis crispa (Wulfen) Fr. 1821 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Owocnik osiąga wysokość od 50 do 200 mm oraz od 60 do 300 mm szerokości. Zdarzają się również owocniki większe, których waga może osiągać kilka kilogramów. W formie jest nieregularnie kulisty. Składa się z wielu drobnych gałązek, które są na końcach spłaszczone, zafalowane, ząbkowane. W kształcie łopatkowate, języczkowate lub listkowate, z gładką, obustronną powierzchnią hymenialną. W barwie białawej, szarawobiaławej, kremowej, żółtawej, ochrowożółtawej. Z wiekiem krawędzie gałązek brązowieją. Trzon krótki, grubawy, w kolorze białawoszarawy. Tkwiący w podłożu. Miąższ woskowaty i kruczy. Barwy białawej. Niezmienny. Zapach przyjemny, korzenno-orzechowy. W smaku podobnie. Zarodniki w wysypie koloru ochrowego do różowoochrowego. Powierzchniowo gładkie. W kształcie prawie kuliste do szeroko elipsoidalnych. Z widoczną dużą kroplą tłuszczu w centrum. W kolorze bladożółtawe. Wielkości od 6 do 7 x od 4 do 5 µm. |
| ochrona | Objęty ochroną ścisłą. Rozporzadzenie MŚ z dnia 9 lipca 2004 roku. Ujęty na czerwonej liście grzybów wielkoowocnikowych zagrożonych w Polsce ze statusem „R - rzadki". |
| uwagi | Jadalny. Pasożyt powodujący brunatną zgniliznę drewna. Gatunek podobny to: siedzuń dębowy - Sparassis laminosa Fr.; występujący jeszcze rzadziej w pobliżu dębów. Ma jaśniejszy, białawy do słomkowożółtego kolor oraz szersze, mniej kędzierzaw I rzadsze zakończenia rozgałęzień. Podobnym jest też siedzuń jodłowy - Sparassis nemecii Pilát & Veselý; mniejszy, o szerokich, jasnych rozgałęzieniach. Jest równie rzadki jak siedzeń dębowy i spotykany w towarzystwie jodeł. Inne nazwy to: kozia broda kędzierzawa, kozia broda włoska, kwoka, orysz, płaskorz, płaskosz kędzierzawy, płaskosz skorokop, sorokop, sieduń, siedź, siedzuń borowy, szmaciak, szmaciak gałęzisty, strzępiak kędzierzawy. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
