Dodano: 24 kwietnia 2008
Spotykana w okresie wiosennym od kwietnia do czerwca. Rozwija się i owocuje na martwym drewnie drzew liściastych. Wyrasta pojedynczo, a na grubych kłodach tworzyć kolonie złożone z wielu owocników. Jest dość pospolita, ale nie jest grzybem o masowym pojawie.
Do rodzaju Polyporus sp. należy 58 gatunków. Są to:
- Polyporus admirabilis
- Polyporus alutaceus
- Polyporus alveolaris
- Polyporus anthracophilus
- Polyporus arcularius
- Polyporus aurantibrunneus
- Polyporus aurantioporus
- Polyporus australiensis
- Polyporus austroafricanus
- Polyporus badius
- Polyporus biskeletalis
- Polyporus brumalis
- Polyporus carneus
- Polyporus castaneae
- Polyporus centroafricanus
- Polyporus cervinus
- Polyporus chocolatus
- Polyporus choseniae
- Polyporus ciliatus
- Polyporus corylinus
- Polyporus craterellus
- Polyporus dictyopus
- Polyporus distortus f. mesopodus
- Polyporus doidgeae
- Polyporus expansus
- Polyporus ferruginipes
- Polyporus grammocephalus
- Polyporus guianensis
- Polyporus hypomelanus
- Polyporus incendiarius
- Polyporus indigenus
- Polyporus lateralis
- Polyporus lepideus
- Polyporus leprieurii
- Polyporus leptocephalus
- Polyporus ludovicianus
- Polyporus melaleucus
- Polyporus melanopus
- Polyporus meridionalis
- Polyporus mikawai
- Polyporus nigrocristatus
- Polyporus ostreiformis
- Polyporus perula
- Polyporus pervadens
- Polyporus philippinensis
- Polyporus platensis
- Polyporus pseudobetulinus
- Polyporus radicatus
- Polyporus rhizophilus
- Polyporus rugulosus
- Polyporus squamosus
- Polyporus tasmanicus
- Polyporus trametoides
- Polyporus tricholoma
- Polyporus tubaeformis
- Polyporus tuberaster
- Polyporus udus
- Polyporus umbellatus
- Polyporus varius
- Polyporus violaceomaculatus
Występuje pod nazwami: Leucoporus lepideus (Fr.) Quél.; Polyporellus lepideus (Fr.) P. Karst.; Polyporus ciliatus forma lepideus (Fr.) Kreisel; Polyporus esculentus Britzelm.; Polyporus lepideus (Fr.) Sacc. & Trotter; Polyporus vossii Kalchbr.
Żagiew wiosenna, Polyporus lepideus Fr. 1818 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz osiąga średnicę od 25 do 110 mm. Cienki, a w kształcie kolisty. Początkowo lekko wypukły, później płaski i rzadziej do lekko wklęsłego. Brzeg cienki, ostry i podwinięty, gdy młody. Z wiekiem prosty. Może być nagi lub szczeciniasto orzęsiony, a rzęski mogą mieć długość od 1 do 1,5 mm. Powierzchnia naga lub krótko szczeciniasto owłosiona. Skórka mniej lub bardziej łuseczkowata, z czasem pękająca i niekiedy siateczkowata. W kolorze zmienny od żółtawej, ochrowożółtawej, rdzawej, szarawobrunatnej, tabaczkowej do prawie czerniawej. Hymenofor w owocnikach młodych śnieżysto biały. Pory bardzo drobne. Ich średnica mieści się w przedziale od 0,05 do 0,2 mm i w ilości od 4 do 6 na 1 mm powierzchni. W kształcie są regularne, koliste, a po wyschnięciu obło-wielokątne. Rurki bardzo krótkie. Mogą osiągać długość w zakresie od 0,2 do 2 mm. Słabo zbiegają na trzon. Ścianki rurek cienkie, a ostrza początkowo białe do jasnokremowych i płowych w owocnikach pozbawionych dostatecznej ilości wilgoci.. Trzon centralnie, rzadziej osadzony ekscentrycznie. W kształcie cylindryczny, czasami wygięty. Przy podstawie bulwkowato zgrubiały. Nie jest gruby i długi. Może mieć długość od 20 do 60 mm i grubości do 7 mm. Bardzo rzadko grubszy. Twardy i elastyczny. Ma kolor żółtoszarawy, orzechowy lub jasnokasztanowaty. Powierzchnia wyraźnie włóknisto-łuseczkowata, naga lub niekiedy krótko szczeciniasto owłosiona. Miąższ od 2 do 5 mm grubości. W młodych, świeżych okazach biały w barwie i elastyczno-skórowaty w konsystencji. Kiedy suchy, robi się korkowaty, a w kolorze słomkowatożółty. Mocno zwarty i najgrubszy w centrum. Smak i zapach nieokreślony i niczym wyróżniajacy się. Zarodniki w wysypie koloru białego. Kształt prawie cylindryczny i nieco wygięty. Jeden biegun spłaszczony, a drugi wysmukły. Wielkość od 5 do 7 x od 1,5 do 2,5 µm. Hialinowe. Powierzchniowo gładkie, z ziarnistością wewnątrz. |
| uwagi | Niejadalna. Grzyb nadrzewny, sporofit i pasożyt. Drewno niszczy wolno, powodując zgniliznę typu białego. Gatunek podobny to: żagiew orzęsiona - Polyporus ciliatus Fr; o mniejszym kapeluszu i ochrowożółtawym hymenoforze. Trzon ma zazwyczaj gładki i niekiedy mało wyraziście włóknisto-łuseczkowaty. Spotykana w okresie letnim. Podobna jest też żagiew zimowa - Polyporus brumalis (Pers.) Fr; ale ta ma wyraźnie większe pory oraz żagiew włosistobrzegowa - Polyporus arcularius (Batsch) Fr; o jeszcze większych porach. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
