Dodano: 16 listopada 2008
Rzadko spotykana. Wyrasta pojedynczo i w grupach w połowie jesieni, pod topolami.
Występuje również pod nazwami: Tricholoma pessundatum var. populinum (J.E. Lange) Pilát; Tricholoma populinum f. campestre (Fr.) Bon ; Tricholoma populinum f. campestre(Fr.) Bon ; Tricholoma populinum f. populinum J.E. Lange; Tricholoma populinum var. bohusiiNagy ; Tricholoma populinum var. populinum J.E. Lange
Do rodzaju Tricholoma należy 58 gatunków. Są to:
- Tricholoma acerbum
- Tricholoma aestuans
- Tricholoma albobrunneum
- Tricholoma album
- Tricholoma apium
- Tricholoma argyraceum
- Tricholoma arvernense
- Tricholoma aurantium
- Tricholoma batschii
- Tricholoma bresadolanum
- Tricholoma bubalinum
- Tricholoma bufonium
- Tricholoma caligatum
- Tricholoma cartilagineum
- Tricholoma cingulatum
- Tricholoma colossus
- Tricholoma columbetta
- Tricholoma elegans
- Tricholoma focale
- Tricholoma fracticum
- Tricholoma fulvum
- Tricholoma gausapatum
- Tricholoma goliath
- Tricholoma imbricatum
- Tricholoma inamoenum
- Tricholoma intermedium
- Tricholoma lascivum
- Tricholoma luridum
- Tricholoma magnivelare
- Tricholoma matsutake
- Tricholoma muricatum
- Tricholoma myomyces
- Tricholoma nauseosum
- Tricholoma orirubens
- Tricholoma persicinum
- Tricholoma pessundatum
- Tricholoma populinum
- Tricholoma portentosum
- Tricholoma psammopus
- Tricholoma pseudonictitans
- Tricholoma robustum
- Tricholoma scalpturatum
- Tricholoma sciodes
- Tricholoma sejunctum
- Tricholoma stans
- Tricholoma stiparophyllum
- Tricholoma sudum
- Tricholoma sulphurescens
- Tricholoma testaceum
- Tricholoma tigrinum
- Tricholoma triste
- Tricholoma unifactum
- Tricholoma ustale
- Tricholoma ustaloides
- Tricholoma vaccinum
- Tricholoma vinaceogriseum
- Tricholoma virgatum
- Tricholoma viridifucatum
- Tricholoma viridilutescens
- Tricholoma viridiolivaceum
Gąska topolowa, Tricholoma populinum J.E. Lange 1933 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz o średnicy od 60 do 120 mm. W kolorze jasnobrązowy, jasnoszarawobrązowy do czerwonobrązowego. Centralna część ciemniejsza i bez garbka. W kształcie wypukły do rozpostartego, o długo podwiniętym brzegu. W miarę dojrzewania brzeg nieregularnie pofalowany. Powierzchnia gładka i naga. W porze wilgotnej nieco lepka, a podczas pory suchej błyszcząca i lśniąca. Często spękana. Skórka ściągalna. Blaszki w kolorze białe, kiedy owocnik młody. W miarę starzenia się nabiegają od ostrza kolorem czerwonawobrązowym. W kształcie wąskie i wykrojone, a ostrza gładkie Trzon długości od 50 do 100 mm i grubości od 10 do 30 mm. W kształcie cylindryczny, często powyginany i z maczugowatym zgrubieniem u podstawy. W barwie biały, z wiekiem brązowiejący od podstawy. Wzdłużnie włókienkowaty. Bez strefy pierścieniowej. Twardy i pełny. Miąższ ma kolor biały, z czerwonobrazowawym zabarwieniem pod skórka kapelusza. Gruby, twardy i zwarty w kapeluszy. W trzonie włókienkowaty. Zapach mączny. Smak łagodny do gorzkawego w starszych okazach. Zarodniki w wysypie barwy białej. Hialinowe. W kształcie owalne lub prawie kuliste. Na powierzchni gładkie. Wewnątrz z kropelkami. Wielkości od 4 do 6,5 x od 3 do 5 µm. |
| ochrona | Ujęta na czerwonej liście grzybów wielkoowocnikowych zagrożonych w Polsce ze statusem „V”- narażony. |
| uwagi | Jest jadalna, ale niezbyt smaczna. Wcześniejsze sparzenie poprawia smak. Zbieranie i spożywanie jej wymaga dużej rozwagi z uwagi na duże podobieństwo do innych, trujących gąsek. Podobnym gatunkiem jest: rzadka, rosnąca pod sosnami i świerkami gąska rosista - Tricholoma pessundatum (Fr.) Quél. Wywołuje po spożyciu zaburzenia jelitowe. Podobna jest również gąska białobrudna - Tricholoma albobrunneum (Pers.) P. Kumm; spotykana na glebach piaszczystych w sośniakach oraz o intensywnym zabarwieniu czerwonawobrunatnym gąska ogorzała - Tricholoma ustale (Fr.) P. Kumm; silnie śluzowata w porze wilgotnej i od razu gorzka w smaku. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
