Dodano: 9 stycznia 2007
Rozwija się ma martwym drewnie drzew liściastych, bardzo rzadko na iglastym. Czasem występuje, jako pasożyt przyranny na drzewach żywych. Pospolita na obszarze całego kraju, spotykana przez cały rok.
Do rodzaju Bjerkandera sp. należy tylko 2 gatunki. Są to:
- Bjerkandera adusta
- Bjerkandera fumosa
Występuje pod nazwami: Daedalea oudemansii var. fennica P. Karst. ; Polystictus gloeoporoides Speg.; Polyporus lindheimeri Berk. & M.A. Curtis; Polyporus fumosogriseus Cooke & Ellis; Polyporus adustus var. carpineus (Sowerby) Fr.; Polyporus adustus (Willd.) Fr.; Boletus adustus Willd.; Polyporus halesiae Berk. & M.A. Curtis; Polystictus alabamensis (Murrill) Sacc. & Trotter; Polyporus burtii Peck; Polyporus scanicus Fr.; Polyporus carpineus (Sowerby) Fr.; Polyporus secernibilis Berk.; Polyporus curreyanus Berk. ex Cooke; Polyporus macrosporus Britzelm.; Polyporus subcinereus Berk.; Polyporus digitalis Berk.; Polyporus crispus (Pers.) Fr.; Leptoporus nigrellus Pat.; Polyporus nigrellus (Pat.) Sacc. & D. Sacc.; Boletus concentricus Schumach.; Coriolus alabamensis Murrill; Boletus crispus Pers.; Polyporus ochraceocinereus Britzelm.; Polystictus puberulus Bres.; Polyporus murinus Rostk.; Polyporus dissitus Berk. & Broome; Boletus isabellinus Schwein.; Gloeoporus adustus (Willd.) Pilát; Gloeoporus adustus f. atropileus (Velen.) Pilát; Gloeoporus adustus f. excavavatus (Velen.) Pilát; Polyporus adustus f. resupinata Bres.; Gloeoporus adustus f. solubilis (Velen.) Pilát; Gloeoporus adustus f. tegumentosus (Velen.) Pilát; Polyporus atropileus Velen.; Polyporus excavatus Velen.; Daedalea solubilis Velen.; Polyporus tegumentosus Velen.; Poria curreyana (Berk. ex Cooke) G. Cunn.; Gloeoporus crispus (Pers.) G. Cunn.; Tyromyces adustus (Willd.) Pouzar; Bjerkandera adusta f. resupinata (Bourdot & Galzin) Domanski, Orlos & Skirg.; Bjerkandera adusta f. tegumentosa (Velen.) Bondartsev; Bjerkandera adusta f. solubilis (Velen.) Bondartsev; Leptoporus adustus (Willd.) Quél.; Polystictus adustus (Willd.) Fr.; Boletus carpineus Sowerby; Agaricus crispus (Pers.) E.H.L. Krause; Bjerkandera scanica (Fr.) P. Karst.; Boletus adustus var. crispus (Pers.) Pers.; Boletus fuscoporus J.J. Planer; Daedalea fennica (P. Karst.) P. Karst.; Microporus gloeoporoides (Speg.) Kuntze; Microporus lindheimeri (Berk. & M.A. Curtis) Kuntze; Polyporus adustus var. ater Velen.; Polyporus amesii Lloyd; Polystictus carpineus (Sowerby) Konrad; Polyporus cinerascens Velen.; Polystictus adustus (Willd.) Gillot & Lucand; Leptoporus adustus f. resupinatus Bourdot & Galzin; Leptoporus crispus (Pers.) Quél.
Szaroporka podpalana, Bjerkandera adusta (Willd.) P. Karst. 1880 | systematyka |
|
|
|---|---|---|
| budowa | Owocnik o cienkich, bocznie przyrośniętych kapeluszach, najczęściej zrośniętych ze sobą szeroką podstawą. Jednoroczne. Ułożone dachówkowato, tworząc skupienia nawet do 500 mm długości. Płatowate, rozpostarto-odgięte, resupinowate i zlewające się ze sobą. Podczas wilgotnej pogody skórzaste i soczyste, a w porze suchej, twarde i łamliwe. Wielkości od 20 do 70 x od 10 do 20 mm. Grubości od 3 do 6 mm. Powierzchnia kapelusza nierówna, zamszowata. Najczęściej bez pręg lub o bardzo słabym współśrodkowym pręgowaniu i słabym promienistym deseniu. W owocnikach suchych, gładka. Kapelusz w barwie bladoszarej, izabelowatej, jasno dymnej lub dymnej. Brzeg przyrostowy cienki, ciemniejszy od całości kapelusza. Płowy lub kasztanowaty, a w dojrzałych owocnikach w barwie tabaczkowej lub brunatnej. W owocnikach resupinowatych płonny od 2 do 4 mm, watowaty (byssoidalny). W kolorze białawy, a po dotknięciu czerniejący, szybko staje się zarysowany. Hymenofor początkowo białawy, szarawy lub jasno dymny. Pory bardzo drobne i dość równe, zasadniczo koliste lub nieznacznie kanciaste. W częściach rozesłanych owocnika, miejscami pionowo wydłużone. W starych owocnikach mogą być labiryntowate. Wielkości od 0,2 do 0,3 mm i w ilości od 4 do 6 na 1 mm. Rurki ułożone w jednej warstwie. Długości od 0,5 do 1 mm. W kolorze szare, jasno dymne i dymne. Miąższ w kolorze białawy w górnej części z czasem szarawy i izabelowaty. W tym miejscu najgrubszy od 2 do 3 mm. W dolnej bardzo cienki w barwie rurek. W tej części widoczny jako cienka, poprzerywana, ciemna kreska, zlewająca się z warstwą rurek. W konsystencji skórzasty. W zapachu grzybowy i dość silny. W smaku lekko kwaskowaty. Zarodniki w wysypie słomkowożółte. W kształcie elipsoidalne. Na jednym końcu spłaszczone, a na drugim zwężone. Powierzchniowo gładkie. Hialinowe. Wielkość od 4,5 do 5,5 x od 2,5 do 3 µm. | |
| uwagi | Niejadalna.
Saprofit. Wywołuje średnio intensywną zgniliznę typu białego.
Gatunki podobne to: szaroporka odymiona - Bjerkandera fumosa (Pers.) P. Karst.; którą charakteryzują brak barwy szarej w hymenoforze.
Inne nazwy to: bjerkandera podpalana, huba czarniawa, huba odymiona, huba podpalana, żagiew podpalana.
|
|
| piśmiennictwo |
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej.Komentarze
Brak komentarzy.
