Dodano: 2 stycznia 2013
Nie jest często spotykana. Pojawia się od lata do jesieni, raczej pojedynczo lub w towarzystwie kilku owocników. Rośnie na kwaśnych glebach w lasach mieszanych i iglastych. Obrała sobie sąsiedztwo brzóz i świerków.
Występuje również pod nazwami: Agaricus flavobrunneus Fr.; Agaricus fulvus Bull.; Agaricus nictitans Fr.; Agaricus nictitans var. nictitans Fr.; Gyrophila fulva (Bull.) Quél.; Tricholoma flavobrunneum (Fr.) P. Kumm.; Tricholoma nictitans (Fr.) Gillet
Do rodzaju Tricholoma należy 58 gatunków. Są to:
- Tricholoma acerbum
- Tricholoma aestuans
- Tricholoma albobrunneum
- Tricholoma album
- Tricholoma apium
- Tricholoma argyraceum
- Tricholoma arvernense
- Tricholoma aurantium
- Tricholoma batschii
- Tricholoma bresadolanum
- Tricholoma bubalinum
- Tricholoma bufonium
- Tricholoma caligatum
- Tricholoma cartilagineum
- Tricholoma cingulatum
- Tricholoma colossus
- Tricholoma columbetta
- Tricholoma elegans
- Tricholoma focale
- Tricholoma fracticum
- Tricholoma fulvum
- Tricholoma gausapatum
- Tricholoma goliath
- Tricholoma imbricatum
- Tricholoma inamoenum
- Tricholoma intermedium
- Tricholoma lascivum
- Tricholoma luridum
- Tricholoma magnivelare
- Tricholoma matsutake
- Tricholoma muricatum
- Tricholoma myomyces
- Tricholoma nauseosum
- Tricholoma orirubens
- Tricholoma persicinum
- Tricholoma pessundatum
- Tricholoma populinum
- Tricholoma portentosum
- Tricholoma psammopus
- Tricholoma pseudonictitans
- Tricholoma robustum
- Tricholoma scalpturatum
- Tricholoma sciodes
- Tricholoma sejunctum
- Tricholoma stans
- Tricholoma stiparophyllum
- Tricholoma sudum
- Tricholoma sulphurescens
- Tricholoma testaceum
- Tricholoma tigrinum
- Tricholoma triste
- Tricholoma unifactum
- Tricholoma ustale
- Tricholoma ustaloides
- Tricholoma vaccinum
- Tricholoma vinaceogriseum
- Tricholoma virgatum
- Tricholoma viridifucatum
- Tricholoma viridilutescens
- Tricholoma viridiolivaceum
Gąska żółtobrunatna, Tricholoma fulvum (Bull.) Sacc. 1913 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz w kolorze czerwonobrązowy, brązowy, żółtobrązowy z ciemniejszy centrum. Osiąga średnicę od 40 do100 mm. W kształcie początkowo półkulisty, stożkowaty, łukowaty, później wypukły z tępym szerokim wybrzuszeniem. Czasem pośrodku płytko wgłębiony. Powierzchnia naga do drobno promienisto włóknistej i łuseczkowatej, a w porze wilgotnej śluzowata do lepkiej. Skórka kapelusza ściągalna. Blaszki kruche i dość szerokie i gęsto ustawione. W barwie jasnożółte do brązowożółtych. Ostrze gładkie, czerwonobrązowo plamiste. Przy trzonie zatokowato wycięte i krótko zbiegające. Trzon osiąga długość od 50 do 110 mm i do 20 mm grubości. W kształcie walcowaty z wybrzuszeniem. Zakorzeniony wrzecionowato. Kiedy młody pełny z wiekiem pusty wewnątrz. W kolorze jasnożółty z brązowymi podłużnymi włókienkami. W górnej części bardziej białawy. Mocno włóknisty. Pierścień nie występuje. Miąższ w kapeluszu dość zwarty i obfity. W kolorze biały do żółtawego. W trzonie podłużnie włóknisty, żółty w kolorze i brązowiejący od podstawy. Twardy. W smaku i zapachu mączny. Gorzki. Zarodniki w wysypie barwy białej. W kształcie elipsoidalne do owalnych z odgiętym dziobkiem na jednym biegunie i dużą kroplą wewnątrz. Hialinowe. Powierzchniowo gładkie. Wielkość od 5,5 do 7 x od 4 do 6 µm. |
| uwagi | Niejadalna. Po spożyciu powoduje niedyspozycje jelitowo-żołądkowe. Gatunki podobne to: gąska dachówkowata - Tricholoma imbricatum (Fr.) P. Kumm.; występująca pod sosnami oraz gąska winnobrązowa - Tricholoma bufonium (Pers.) Gillet, występująca również na kwaśnych glebach w podobnym środowisku. Inne nazwy to: bedłka żółtobrunatna. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
