Dodano: 6 lipca 2006
Należy do gatunków dość rzadko występujących. Spotykany od maja do października na terenach piaszczystych i jasnych lasów iglastych i mieszanych. Zawsze w towarzystwie sosny. Należy do gatunków ciepłolubnych.
Do rodzaju Amanita należy 50 gatunków. Są to:
- Amanita argentea
- Amanita australis
- Amanita battarrae
- Amanita boudieri
- Amanita brunnescens
- Amanita caesarea
- Amanita calyptroderma
- Amanita ceciliae
- Amanita crocea
- Amanita echinocephala
- Amanita eliae
- Amanita farinosa
- Amanita flavescens
- Amanita flavoconia
- Amanita franchetii
- Amanita friabilis
- Amanita fulva
- Amanita gemmata
- Amanita hemibapha
- Amanita inopinata
- Amanita karea
- Amanita lividopallescens
- Amanita mumura
- Amanita mutabilis
- Amanita nauseosa
- Amanita nehuta
- Amanita nigrescens
- Amanita nivalis
- Amanita nothofagi
- Amanita olivaceogrisea
- Amanita ovoidea
- Amanita pachyvolvata
- Amanita pantherina
- Amanita pareparina
- Amanita pekeoides
- Amanita phalloides
- Amanita porphyria
- Amanita pumatona
- Amanita punctata
- Amanita regalis
- Amanita singeri
- Amanita solitaria
- Amanita spadicea
- Amanita strobiliformis
- Amanita submembranacea
- Amanita taiepa
- Amanita vaginata
- Amanita verna
- Amanita virosa
- Amanita vittadinii
Występuje również pod nazwą: Amanita gemmata (Fr.) Millet; Amanita junquillea Quél.; Agaricus adnatus W.G. Sm.; Amanitopsis adnata (W.G. Sm.) Sacc.; Amanita gemmata (Fr.) Bertill.; Amanita adnata (W.G. Sm.) Sacc.; Agaricus gemmatus Fr.; Amanitaria gemmata (Fr.) E.-J. Gilbert; Venenarius gemmatus (Fr.) Murrill
Muchomor narcyzowy, Amanita gemmata var. gemmata (Fr.) Gillet 1874 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz początkowo w kształcie jajowaty, półkulisty do rozpostartego. Osiąga średnicę od 40 do 100 mm. W kolorze żółty, woskowoochrowożółty do pomarańczowożółtego. Blednący z wiekiem. Powierzchnia pokryta rozrzuconymi, białawymi w barwie łatkami, które mogą też nie występować. W okresie wilgotnym, nieco lepka, a gdy Sycha jest jedwabiście połyskliwa. Kapelusz na brzegu wyraźnie, choć nieznacznie rowkowany i ostry. Blaszki w kolorze białe, ustawione gęsto i wolne przy trzonie. W kształcie wybrzuszone i kosmate na ostrzu. Trzon barwy białej. Długości od 60 do 100 mm i grubości od 7 do 15 mm. Na powierzchni pokryty białymi łuseczkami, które nieznacznie odstają. W kształcie cylindryczny, z wysmukła bulwką u podstawy i przylegającą pochwą lub cieniutkim, odcinającym się wałkiem. U góry zwężony. Wewnątrz kanalikowaty, z wiekiem watowaty. Pierścień utworzony z błoniasto-pajęczynowatych resztek osłony. Wcześnie zanikający i wyraźny tylko u młodych okazów. Miąższ koloru białego, niezmienny. Pod skórką kapelusza żółtawy. W smaku łagodny. Bez zapachu lub o nieokreślonym słabym zapachu. Zarodniki w wysypie koloru białego. W kształcie elipsoidalne. Powierzchniowo gładkie. Hialitowe i nieamyloidalne. Wielkości od 10 do 12 x od 6 do 8 µm. Zazwyczaj z jedną, dużą kroplą tłuszczu. |
| uwagi | Niejadalny, a nawet słabo trujący. Należy zwrócić szczególną uwagę na pozysk, gdyż może być mylony z jadalnymi muchomorami. Gatunki podobne to: muchomor cytrynowy - Amanita citrina var. citrina (Schaeff.) Pers. oraz muchomor plamisty - Amanita pantherina (DC.) Krombh. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
