Dodano: 1 grudnia 2011
Dość rzadko spotykany. Pojawia się w okresie letnio-jesiennym, VIII - XI. Rośnie gromadnie na ziemi w miejscach po wypaleniskach. Najczęściej lubi miejsca po ogniskach umiejscowione na skrajach liściastych lasów, polanach lub na wyrębach.
Występuje również pod nazwami: Agaricus anthracophilus Lasch 1829; Collybia anthracophila (Lasch) P. Kumm.; Collybia atrata Rea; Collybia carbonaria (Velen.) P.D. Orton; ; Lyophyllum anthracophilum (Lasch) M. Lange & Sivertsen; Lyophyllum atratum var. sphaerosporum (Kühner & Romagn.) M. Lange; Lyophyllum carbonarium (Velen.) M.M. Moser; Lyophyllum sphaerosporum Kühner & Romagn.; Omphalia carbonaria Velen.; Tephrocybe carbonaria (Velen.) Donk
Do rodzaju Tephrocybe należą 23 gatunki. Są to:
- Tephrocybe ambusta
- Tephrocybe anthracophila
- Tephrocybe atrata
- Tephrocybe baeosperma
- Tephrocybe boudieri
- Tephrocybe cessans
- Tephrocybe confusa
- Tephrocybe ellisii
- Tephrocybe ferruginella
- Tephrocybe fuscipes
- Tephrocybe fusispora
- Tephrocybe impexa
- Tephrocybe inolens
- Tephrocybe langei
- Tephrocybe mephitica
- Tephrocybe murina
- Tephrocybe osmophora
- Tephrocybe palustris
- Tephrocybe platypus
- Tephrocybe putida
- Tephrocybe rancida
- Tephrocybe striipilea
- Tephrocybe tylicolor
Popielatek węglolubny, Tephrocybe anthracophila (Lasch) P.D. Orton 1969 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz średnicy od 10 do 30 mm. W kształcie początkowo dzwonowaty do wypukłego, niekiedy rozłożysty z lekko zapadniętym centrum. Bez garbka. Powierzchnia gładka i matowa. Higrofaniczny. W barwie brązowy do ciemno brązowego kiedy wilgotny. Brązowy do szarobeżowego, kiedy suchy. Brzeg jaśniejszy, lekko zakrzywiony, ostry i czasem drobno ząbkowany. Prążkowanie widoczne do 1/4 promienia. Blaszki szeroko przyrośnięte do zbiegających. Dość szerokie. W barwie białawe, szarawe do jasnobrązowych. Trzon grubości od 0,15 do 0,5 mm i długości od 30 do 60 mm. Wysmukły i równogruby, niekiedy lekko faliście wygięty. Dość twardy i chrząstkowaty. Pełny. Biało oszroniony bliżej wierzchołka. Na powierzchni gładki lub lekko wzdłużnie włókienkowaty w kierunku podstawy. W kolorze od jasno do ciemnobrązowego. Pierścień nie występuje. Miąższ cienki i wodnisty. W kolorze brązowawy. Zapach i smak silnie mączysty. Zarodniki w wysypie białe. W kształcie kuliste do owalnych. Hialinowe. Powierzchniowo gładkie. Wewnątrz wypełnione treścią. Cyanofilne i nieamyloidalne. Wielkość od 4,5 do 6 x od 4,4 do 5 µm. |
| uwagi | Nieznana przydatność do spożycia. Gatunki podobne to: związane z węglem drzewnym i rosnące w podobnych siedliskach: popielatek garbaty - Tephrocybe ambusta (Fr.) Donk, popielatek czarniawy - Tephrocybe atrata (Fr.) Donk oraz śluzopępka węglolubna - Myxomphalia maura (Fr.) Hora. Inne nazwy to: kępkowiec węglolubny. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
