Dodano: 0 0000
Gatunek nie wszędzie pospolity. Spotykany w lasach sosnowych i pod świerkami. Lubi środowisko wrzosowiskach i torfowiskach, ale miejsca wilgotne i Podłoże piaszczyste. Okres występowania, od czerwca do października. Na nizinach tworzy mikoryzę z sosną zwyczajną i innymi gatunkami sosen. W górach z kosodrzewiną. Występuje pojedynczo lub w małych grupach.
Do rodzaju Suillus należy 30 gatunków. Są to:
- Suillus acerbus
- Suillus acidus
- Suillus americanus
- Suillus bellinii
- Suillus bovinus
- Suillus brevipes
- Suillus caerulescens
- Suillus cavipes
- Suillus collinitus
- Suillus cothurnatus
- Suillus flavidus
- Suillus granulatus
- Suillus grevillei
- Suillus lakei
- Suillus luteus
- Suillus neoalbidipes
- Suillus ochraceoroseus
- Suillus pictus
- Suillus pinorigidus
- Suillus placidus
- Suillus plorans
- Suillus punctipes
- Suillus pungens
- Suillus sibiricus
- Suillus subacerbus
- Suillus subluteus
- Suillus tomentosus
- Suillus tridentinus
- Suillus variegatus
- Suillus viscidus
Występuje pod nazwami: Boletus variegatus Sw.; Ixocomus variegatus (Sowerby) Quél.
Maślak pstry, Suillus variegatus (Sw.) Kuntze 1898 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz o średnicy od 60 do170 mm. Początkowo półkulisty z podwiniętym brzegiem. Starszy egzemplarz wypukły, poduszkowaty. Płasko, nieregularnie zgięty i nieraz wewnętrznie zapadnięty. Młody barwy pomarańczowoochrowej, lub orzechowożółtej. Później żółtoochrowy, płowiejący. Powierzchnia początkowo aksamitna, zamszowata, filcowata, a później z odcieniem ciemniejszych kosmków. U starszych okazów gładka, nieznacznie oślizgła. Skórka kapelusza nie oddziela się od miąższu.. Pory najpierw o barwie szarożółtawej, zielonkawej, a później brązowooliwkowej. Po dotknięciu błękitnieją. Bardzo drobne, mniejsze od 1 mm. W kształcie okrągławo-kanciaste. U starszych egzemplarzy większe. Rurki o długość od 8 do 12 mm. W pierwszej fazie szarożółte, piaskowożółte, później oliwkowe, ciemnooliwkowe, ciemniejsze od skórki kapelusza. Po przekrojeniu lub uszkodzeniu błękitnieją. Przyrośnięte do trzonu, troszkę wycięte. Trzon wysokości od 30 do 90 mm. Grubości od 20 do35 mm. W barwie kapelusza, z mocniejszym odcieniem barwy pomarańczowobrunatnej u podstawy i pomarańczowożółtego w okolicach wierzchołka. Bardzo młody w kaształcie baryłkowaty, a później równogruby, cylindryczny. Może również być czasem maczugowaty i pękaty. Pełny i gładki. Miąższ w kapeluszu barwy białawożółtawej lub kremowej, z odcieniem miodowopomarańczowym. W trzonie żółty, żółtoróżowy, z brązowym odcieniem u podstawy. Po uszkodzeniu sinieje. W kapeluszu jędrny, ale miękki. Natomiast w trzonie nieco włóknisty i twardy. O łagodnym kwaskowatym smaku i zapachu swoistym, grzybowo-owocowym, podobnym do woni tęgoskórowców. Zarodniki w wysypie barwy oliwkowej. Powierzchniowo gładkie. W kształcie wrzecionowate. Wielkość od 7,5 do 12 x od 3 do 5 µm. W kolorze jasnożółte. Cystydy maczugowate. |
| uwagi | Jadalny, średniej wartości smakowej. Najlepszy marynowany. Wyróżnia się od innych maślaków, swoich charakterystycznym wyglądem. Gatunki podobne to: maślak limbowy - Suillus plorans (Rolland) Kuntze, występujący pod limbami i na terenach wapiennych oraz maślak sitarz - Suillus bovinus (Pers.) Kuntze, spotykany w tym samym okresie i w podobnych siedliskach. Inne nazwy to: bagniak, borowik pstry, grzyb pstry, grzyb twardzioszek, hubanek, jakub, jakubek, jędrek, miodownik, murzynek, łosiak, piasecznik, piaskowiec, pępek, sinka, twardak, twardzioszek, ugacz. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
