Dodano: 0 0000
Pospolity. Spotykany od lata do jesieni, w pobliżu brzóz, z którymi tworzy mikoryzę.
Do rodzaju Leccinum sp. zaliczane jest 16 gatunków. Są to:.
- Leccinum aerugineum
- Leccinum atrostipitatum
- Leccinum aurantiacum
- Leccinum crocipodium
- Leccinum duriusculum
- Leccinum onychinum
- Leccinum palustre
- Leccinum pseudoscabrum
- Leccinum quercinum
- Leccinum roseofractum
- Leccinum roseotinctum
- Leccinum salicicola
- Leccinum schistophilum
- Leccinum umbrinoides
- Leccinum versipelle
- Leccinum vulpinum
Występuje również pod nazwami: Krombholziella versipellis (Fr. & Hök) Bon; Krombholziella rufescens (Secr. ex Konrad) Šutara; Leccinum rufescens (Secr. ex Konrad) Šutara; Boletus versipellis Fr. & Hök; Boletus rufescens Secr. ex Konrad; Krombholzia rufescens (Secr. ex Konrad) Singer; Trachypus rufescens (Secr. ex Konrad) Romagn.; Leccinum testaceoscabrum Secr. ex Singer; Krombholzia aurantiaca f. rufescens (Secr. ex Konrad) Vassilkov; Boletus rufescens Pilát; Leccinum versipellis (Fr. & Hök) Snell; Boletus testaceoscaber Secr.; Leccinum versipelle var. glandaceum Gray; Boletus floccopus Rostk.; Leccinum cerinum
Koźlarz pomarańczowożółty, Leccinum versipelle (Fr. & Hök) Snell 1944 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz w kolorze pomarańczowożółty, pomarańczowobrązowy lub ceglastopomarańczowy do orzechowopomarańczowego. Pod wpływem działania promieni słonecznych ulega różnorakim wybarwieniom i płowieniu. Bardzo młody owocnik w kształcie kulisty, później półkulisty, wypukły i poduszkowaty. Średnicy od 40 do 180 mm. Powierzchnia, delikatnie zamszowata, w porze suchej i delikatnie oślizła, w porze wilgotnej. Skórka, u młodych owocników lekko podwinięta i wystaje poza brzeg. Pory w barwie szarawe z oliwkowym odcieniem. Z wiekiem szarzejące z żółtawym przebarwieniem. Drobne. Okrągławe. Rurki w kolorze białawe z jasnoszarym lub oliwkowoszarych odcieniem. Wycięte przy trzonie. Długości od 7 do 30 mm. Trzon w kolorze jest biały lub szary. Powierzchnia pokryta drobnymi czarnymi kosmkami, o mniejszym lub bardzo dużym ich nasileniu. Z wiekiem mogą brunatnieć. Może być wzdłużnie bruzdowana. Długości od 60 do 180 mm. Grubości od 20 do 60 mm. Osadzony centrycznie w kapeluszu. Może być cylindryczny, równogruby lub gruby, odwrotnie maczugowaty. Stopniowo zwężający się ku górze. Powierzchnia podstawy trzonu przy otarciu może się przebarwiać. Miąższ w barwie biały. W wyniku uszkodzeń, cięcia i uciskania, przebarwiający się różowofioletowo, zielonkawoniebiesko, a następnie czerniawo. W masie zwarty, serowaty i jędrny, gdy młody i nieco watowaty, gdy starszy. Smak nieznaczny, przyjemny. Zapach grzybowy. Zarodniki w wysypie w kolorze brązowym. W kształcie eliptyczno-wrzecionowate. Powierzchniowo gładkie. Koloru miedzianobrązowego. Wielkość od 13 do 16.5 x od 4.5 do 5 µm. |
| uwagi | Jadalny i ceniony kulinarnie. Rzadko zaczerwiony. Gatunek podobny to: koźlarz czerwony - Leccinum aurantiacum (Bull.) Gray; bardzo podobny ale spotykany zawsze w towarzystwie topoli osiki i w zasadzie nie traktowany przez grzybiarzy, jako odmienny gatunek oraz rzadko spotykany koźlarz sosnowy - Leccinum vulpinum Watling; rosnący pod sosnami i świerkami. Inne nazwy zwyczajowe to: kozak, kozak czerwony, kraśniak. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
