Dodano: 20 września 2008
Spotykany bardzo często od czerwca do późnej jesieni. Jako siedlisko obrał sobie lasy różnego typu, ale zazwyczaj w sąsiedztwie brzóz i świerków. Lubi miejsca zatorfione i gleby ubogie, kwaśne. Rośnie pojedynczo i gromadnie, głównie na ściółce.
Do rodzaju Lactarius należy 98 gatunków. Są to:
- Lactarius acerrimus
- Lactarius acris
- Lactarius acutus
- Lactarius adhaerens
- Lactarius albocarneus
- Lactarius amarus
- Lactarius annulatoangustifolius
- Lactarius aquizonatus
- Lactarius aspideus
- Lactarius atlanticus
- Lactarius atroviridis
- Lactarius aurantiacus
- Lactarius aurantiifolius
- Lactarius aureifolius
- Lactarius auriolla
- Lactarius azonites
- Lactarius badiosanguineus
- Lactarius baliophaeus
- Lactarius barbatus
- Lactarius bertillonii
- Lactarius blennius
- Lactarius borzianus
- Lactarius camphoratus
- Lactarius chromospermus
- Lactarius chrysorrheus
- Lactarius circellatus
- Lactarius citriolens
- Lactarius clarkeae
- Lactarius controversus
- Lactarius cyathuliformis
- Lactarius deliciosus
- Lactarius deterrimus
- Lactarius evosmus
- Lactarius flavidus
- Lactarius fluens
- Lactarius fuliginosus
- Lactarius fulvissimus
- Lactarius glaucescens
- Lactarius glyciosmus
- Lactarius helvus
- Lactarius hepaticus
- Lactarius hyphoinflatus
- Lactarius hysginoides
- Lactarius hysginus
- Lactarius lacunarum
- Lactarius lanceolatus
- Lactarius lilacinus
- Lactarius luridus
- Lactarius mairei
- Lactarius mammosus
- Lactarius maruiaensis
- Lactarius musteus
- Lactarius nothofagi
- Lactarius novae-zelandiae
- Lactarius obscuratus
- Lactarius omphaliiformis
- Lactarius pallidus
- Lactarius pergamenus
- Lactarius piperatus
- Lactarius porninsis
- Lactarius pterosporus
- Lactarius pubescens
- Lactarius pyrogalus
- Lactarius quieticolor
- Lactarius quietus
- Lactarius repraesentaneus
- Lactarius resimus
- Lactarius romagnesii
- Lactarius rostratus
- Lactarius rubrocinctus
- Lactarius rufus
- Lactarius ruginosus
- Lactarius salicis-reticulatae
- Lactarius salmonicolor
- Lactarius sanguifluus
- Lactarius scoticus
- Lactarius scrobiculatus
- Lactarius semisanguifluus
- Lactarius sepiaceus
- Lactarius serifluus
- Lactarius sphagneti
- Lactarius spinosulus
- Lactarius stephensii
- Lactarius subdulcis
- Lactarius subumbonatus
- Lactarius tabidus
- Lactarius tawae
- Lactarius tithymalinus
- Lactarius torminosus
- Lactarius trivialis
- Lactarius turpis
- Lactarius umerensis
- Lactarius uvidus
- Lactarius vellereus
- Lactarius vietus
- Lactarius violascens
- Lactarius volemus
- Lactarius zonarius
Występuje również pod nazwami: Agaricus turpis Fr.; Lactarius negator; Lactarius plumbeus; Lactifluus plumbeus (Bull.) Kuntze; Lactifluus plumbeus (Bull.) Roussel; Lactifluus turpis (Weinm.) Kuntze
Mleczaj paskudnik, Lactarius turpis Fr. 1838 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz o średnica kapelusza od 50 do 200 mm. Koloru oliwkowego, oliwkowobrązowego do oliwkowoczarnego, szarozielonego, zgniłozielonoczarnego. Bez pręgowania, ale często z okółkowo ułożonymi plamami. Zawsze bardzo masywny i jędrny. Wypukły, później płaski i zawsze z szerokim wgłębieniem w centrum. Brzeg silnie podwinięty, z czasem prostujący się, ale nigdy do końca. Powierzchnia, za młodu mocno filcowata, a nawet kosmata. Brzeg zawsze jaśniejszy. Oliwkowożółtawy do żółtawego. W okresie wilgotnej aury błyszcząca i lepko-śluzowata. Skórka gładka lub szorstko ziarenkowata do jamkowatej. W porze suchej delikatnie filcowata i niekiedy z miejscowym białym nalotem. Blaszki mieszane i dość gęste. Niekiedy rozwidlone. Dość wąskie i kruche. Od 3 do 5 mm. Na obu końcach ostro zwężone. Przyrośnięte lub prosto zbiegające na trzon. Barwy początkowo białej, później słomkowżółte do jasnoochrowych. Łzawiące w okresie wilgotnym. W uszkodzonych miejscach zmieniają zabarwienie na oliwkowobrązowe. Ostrze blaszki w okresie starzenia się dostaje oliwkoworudawych cętek. Trzon wysokość od 30 do 80 mm. Grubość od 10 do 25 mm. Znacznie jaśniejszy od kapelusza. W kształcie cylindryczny lub zwężający się ku podstawie. Przysadzisty i mocny. Wewnątrz pełny, kiesy młody, a z wiekiem watowaty do całkowicie pustego. Na powierzchni po deszczu lepki, a jak suchy błyszczący. Niekiedy z małymi i płytkimi jamkami na całej długości. Mleczko koloru białego lub wodnistobiałe. W smaku bardzo piekące. Szarzejące i obfite. Miąższ twardy i gruby, zwarty, lecz kruchy. W kolorze biały, ze słabym oliwkowym zabarwieniem pod skórką kapelusza. Przesiąknięty białym, niezmiennym po przekrojeniu sokiem. Zapach nieznacznie żywiczny, a w smaku ostry. Stary brązowiejący. Zarodniki w wysypie barwy bladokremowej, z cielistoróżowawym odcieniem. W kształcie owalne. Powierzchnia z dużymi oczkami siateczkowania i małymi brodawkami. Hialinowe. Wielkość od 7,5 do 10 x od 6 do 7 µm. |
| uwagi | Niejadalny. Bardzo charakterystyczny gatunek i trudny do pomylenia. Wykryto w nim obecność nekatoryny, która działa mutagenicznie. Inne nazwy to: bedłka jadowita, mleczaj jadowity, paskudnik, smoluch. Gatunek podobny to: Lactarius blennius - mleczaj śluzowaty, występujący w podobnym okresie, ale w lasach liściastych i zazwyczaj pod bukami. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
