Dodano: 15 października 2007
Spotykany w okresie wegetacyjnym, pojedynczo lub w małej grupie. Lubi żyzne podłoże w liściastych lasach, na polanach, polach i łąkach, w ogrodach oraz na obrzeżach dróg, a nawet cmentarzach. Nie należy do grzybów często spotykanych.
Do rodzaju Volvariella sp. zaliczane jest 14 gatunków. Są to:
- Volvariella bakeri
- Volvariella bombycina
- Volvariella caesiotincta
- Volvariella diplasia
- Volvariella esculenta
- Volvariella gloiocephala
- Volvariella hypopithys
- Volvariella media
- Volvariella murinella
- Volvariella pusilla
- Volvariella reidii
- Volvariella surrecta
- Volvariella taylorii
- Volvariella volvacea
Występuje również pod nazwami: Agaricus gloiocephalus DC.; Agaricus speciosus Fr.; Amanita speciosa Fr.; Volvaria gloiocephala (Fr.) Gillet; Volvaria speciosa (Fr.) P. Kumm; Volvaria speciosa var. gloiocephala (DC.) R. Heim; Volvariella gloiocephala var. speciosa (Fr.) Bon; Volvariella speciosa (Fr.) Singer; Volvariella speciosa forma gloiocephala (DC.) Courtec.; Volvariella speciosa var. gloiocephala (DC.) Singer
Pochwiak okazały, Volvariella gloiocephala (DC.) Boekhout & Enderle 1986 | systematyka |
|
|---|---|
| budowa | Kapelusz osiąga średnicę od 50 do 150 mm. W kształcie początkowo jajowato-stożkowaty, rozpościerający się z wiekiem. W centrum z niewielkim wklęśnięciem i delikatnym wygarbieniem, w miejscu połączenia z trzonem. Brzeg nieco uwypuklony w stosunku do płaszczyzny kapelusza, niekiedy krótko i płytko bruzdowany. W barwie dość zmienny od białej po kremową oraz szarawobrazowawą, z odcieniami oliwkowymi, którego nasilenie jest zazwyczaj centralne, gdzie jest zazwyczaj ciemniejszy. Na powierzchni jedwabisto gładki, sprawiający wrażenie promieniście-włókienkowatego. Nagi i suchy w porze zmniejszonej wilgotności powietrza, a lepki, mocno śluzowaty i błyszczący, w okresie wilgotnym. Blaszki gęste, szerokie, wybrzuszone nawet do 15 mm i cienkie. Mieszane i wolne. W kolorze białe, kiedy młode do kremowych, różowiejących, brudnoróżowych i różowobrązowawych, z wiekiem. Ostrze nieznacznie szorstkie. Trzon cylindryczny i wysmukły, zasadniczo równogruby, za wyjątkiem rozszerzeniem u podstawy w kształcie bulwki. Wysokości od 100 do nawet 200 mm oraz grubości od 10 do 25 mm. Młody na powierzchni omszony, później gładki, suchy i błyszczący. Pełny. W barwie biały, z wiekiem kremowy do nieco brudnożółtawego. Mocno i głęboko tkwiący w glebie. Łamliwy. Bez pierścienia. Pochwa biała lub jasnoszara w kolorze. Błoniasta, skórzasta i pękająca najczęściej na dwa płaty. Miąższ tylko u podstawy nieznacznie żółtawy, a tak biały. Miękki w konsystencji. Niezmienny. W trzonie włóknisty. W smaku i zapachu przypomina łagodnie rzodkiew. Zarodniki w wysypie koloru różowołososiowego . W kształcie elipsoidalne lub nieco jajowate, z dziobkiem. Powierzchniowo gładkie. W kolorze szaroróżowawe. Wielkość od 14 do 18,5 x od 8 do 10 µm. |
| uwagi | Jadalny, ale ma niską wartość smakową. Ma największe zarodniki z pochwiaków występujących w Polsce. Gatunek podobny to: wymierający, mniejszy i cały biały, pochwiak średni Volvariella media (Schumach.) Singer. Inne nazwy to: bedłka wytworna, bedłka okazała. |
| piśmiennictwo |
Komentarze
Brak komentarzy.
